Psalms 41

Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa.

Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego; w dzień zły wybawi go Pan.

Pan go będzie strzegł, i żywić go będzie; błogosławony będzie na ziemi, ani go poda na wolę nieprzyjaciół jego.

Pan go posili na łożu niemocy jego; wszystko leżenie jego odmieni w chorobie jego.

Jam rzekł: Panie! zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję, bom tobie zgrzeszył.

Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: Kiedyż wżdy umrze, a zginie imię jego?

Jeźli też który z nich przychodzi, aby mię nawiedził, tedy na zdradzie mówi; serce jego zgromadza sobie nieprawość, a precz odszedłszy roznosi.

Społem przeciwko mnie szepczą wszyscy, którzy mię mają w nienawiści, a myślą złe o mnie,

Mówiąc: Pomsta się nań za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.

Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał, który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mnie.

Ale ty, Panie! zmiłuj się nademną, a podnieś mię, i oddam im.

A przez to poznam, że się kochasz we mnie, gdy się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój ze mnie.

Ale ty w niewinności mojej wesprzesz mię i postawisz mię przed obliczem twojem na wieki. Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki. Amen, Amen.