Proverbs 9

9:1

sapientia aedificavit sibi domum excidit columnas septem

Mądrość zbudowała dom swój, i wyciosała siedm słupów swoich;

9:2

immolavit victimas suas miscuit vinum et proposuit mensam suam

Pobiła bydło swoje, roztworzyła wino swoje, i stół swój przygotowała;

9:3

misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad moenia civitatis

A rozesłała dzieweczki swoje, woła na wierzchach najwyższych miejsc w mieście, mówiąc:

9:4

si quis est parvulus veniat ad me et insipientibus locuta est

Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:

9:5

venite comedite panem meum et bibite vinum quod miscui vobis

Pójdźcie, jedzcie chleb mój, i pijcie wino, którem roztworzyła.

9:6

relinquite infantiam et vivite et ambulate per vias prudentiae

Opuśćcie prostotę, a będziecie żyli, a chodźcie drogą roztropności.

9:7

qui erudit derisorem ipse sibi facit iniuriam et qui arguit impium generat maculam sibi

Kto strofuje naśmiewcę, odnosi hańbę; a kto strofuje niezbożnika, odnosi zelżywość.

9:8

noli arguere derisorem ne oderit te argue sapientem et diliget te

Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.

9:9

da sapienti et addetur ei sapientia doce iustum et festinabit accipere

Uczyń to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.

9:10

principium sapientiae timor Domini et scientia sanctorum prudentia

Początek mądrości jest bojaźń Pańska, a umiejętność świętych jest rozum.

9:11

per me enim multiplicabuntur dies tui et addentur tibi anni vitae

Bo przez mię rozmnożą się dni twoje, i przedłużą się lata żywota.

9:12

si sapiens fueris tibimet ipsi eris si inlusor solus portabis malum

Będzieszli mądrym, sobie będziesz mądrym; a jeźli naśmiewcą, ty sam szkodę odniesiesz.

9:13

mulier stulta et clamosa plenaque inlecebris et nihil omnino sciens

Niewiasta głupia świegotliwa jest, prostaczka, i nic nieumiejąca;

9:14

sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco

A siedzi u drzwi domu swego na stołku, na miejscach wysokich w mieście,

9:15

ut vocaret transeuntes viam et pergentes itinere suo

Aby wołała na idących drogą, którzy prosto idą ścieszkami swemi, mówiąc:

9:16

quis est parvulus declinet ad me et vecordi locuta est

Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:

9:17

aquae furtivae dulciores sunt et panis absconditus suavior

Wody kradzione słodsze są, a chleb pokątny smaczniejszy.

9:18

et ignoravit quod gigantes ibi sint et in profundis inferni convivae eius

Ale prostak nie wie, że tam są umarli, a ci, których wezwała, są w głębokościach grobu.