Proverbs 9

Мудрість свій дім збудувала, сім стовпів своїх витесала.
Η σοφια ωκοδομησε τον οικον αυτης, ελατομησε τους στυλους αυτης επτα
Зарізала те, що було на заріз, змішала вино своє, і трапезу свою приготовила.
εσφαξε τη σφαγια αυτης, εκερασε τον οινον αυτης, και ητοιμασε την τραπεζαν αυτης
Дівчат своїх вислала, і кличе вона на висотах міських:
απεστειλε τας θεραπαινας αυτης, κηρυττει επι των υψηλων τοπων της πολεως,
Хто бідний на розум, хай прийде сюди, а хто нерозумний, говорить йому:
Οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και, προς τους ενδεεις φρενων, λεγει προς αυτους,
Ходіть, споживайте із хліба мого, та пийте з вина, що його я змішала!
Ελθετε, φαγετε απο του αρτου μου, και πιετε απο του οινου τον οποιον εκερασα
Покиньте глупоту і будете жити, і ходіте дорогою розуму!
αφησατε την αφροσυνην και ζησατε και κατευθυνθητε εν τη οδω της συνεσεως.
Хто картає насмішника, той собі ганьбу бере, хто ж безбожникові виговорює, сором собі набуває.
Ο νουθετων χλευαστην λαμβανει εις εαυτον ατιμιαν και ο ελεγχων τον ασεβη λαμβανει εις εαυτον μωμον.
Не дорікай пересмішникові, щоб тебе не зненавидів він, викартай мудрого й він покохає тебе.
Μη ελεγχε χλευαστην, δια να μη σε μισηση ελεγχε σοφον, και θελει σε αγαπησει.
Дай мудрому й він помудріє іще, навчи праведного і прибільшить він мудрости!
Διδε αφορμην εις τον σοφον και θελει γεινει σοφωτερος διδασκε τον δικαιον και θελει αυξηθη εις μαθησιν.
Страх Господній початок премудрости, а пізнання Святого це розум,
Αρχη σοφιας φοβος Κυριου και επιγνωσις αγιων φρονησις.
бо мною помножаться дні твої, і додадуть тобі років життя.
Διοτι δι εμου αι ημεραι σου θελουσι πολλαπλασιασθη, και ετη ζωης θελουσι προστεθη εις σε.
Якщо ти змудрів то для себе змудрів, а як станеш насмішником, сам понесеш!
Εαν γεινης σοφος, θελεις εισθαι σοφος δια σεαυτον και εαν γεινης χλευαστης, συ μονος θελεις πασχει.
Жінка безглузда криклива, нерозумна, і нічого не знає!
Γυνη αφρων, θρασεια, ανοητος και μη γνωριζουσα μηδεν
Сідає вона на сидінні при вході до дому свого, на високостях міста,
καθηται εν τη θυρα της οικιας αυτης επι θρονου, εν τοις υψηλοις τοποις της πολεως,
щоб кликати тих, хто дорогою йде, хто путтю своєю простує:
προσκαλουσα τους διαβατας τους κατευθυνομενους εις την οδον αυτων
Хто бідний на розум, хай прийде сюди, а хто нерозумний, то каже йому:
οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και προς τον ενδεη φρενων, λεγει προς αυτον,
Вода крадена солодка, і приємний прихований хліб...
Τα κλοπιμαια υδατα ειναι γλυκεα, και ο κρυφιος αρτος ειναι ηδυς.
І не відає він, що самі там мерці, у глибинах шеолу запрошені нею!...
Αλλ αυτος αγνοει οτι εκει ειναι οι νεκροι, και εις τα βαθη του αδου οι κεκλημενοι αυτης.