Ecclesiastes 10

Мертві мухи псують та зашумовують оливу мироварника, так трохи глупоти псує мудрість та славу.

Muchy mrtvé nasmrazují a nakažují mast apatekářskou; tak pro moudrost a slávu vzácného maličko bláznovství zohyžďuje.

Серце мудрого тягне праворуч, а серце безумного ліворуч.

Srdce moudrého jest po pravici jeho, ale srdce blázna po levici jeho.

Коли нерозумний і прямою дорогою йде, йому серця бракує, і всім він говорить, що він нерозумний.

I tehdáž, když blázen cestou jde, srdce jeho nedostatek trpí; nebo všechněm znáti dává, že blázen jest.

Коли гнів володаря стане на тебе, не лишай свого місця, бо лагідність доводить до прощення навіть великих провин.

Jestliže by duch toho, jenž panuje, povstal proti tobě, neopouštěj místa svého; nebo krotkost přítrž činí hříchům velikým.

Є зло, що я бачив під сонцем, мов помилка, що повстає від володаря:

Jest zlá věc, kterouž jsem viděl pod sluncem, totiž neprozřetelnost, kteráž pochází od vrchnosti,

на великих висотах глупота буває поставлена, а багаті сидять у низині!

Že blázen postaven bývá v důstojnosti veliké, a bohatí že v nízkosti sedávají.

Я бачив на конях рабів, князі ж пішки ходили, немов ті раби...

Viděl jsem služebníky na koních, knížata pak, ana chodí pěšky jako služebníci.

Хто яму копає, той в неї впаде, а хто валить мура, того гадина вкусить.

Kdo kopá jámu, upadá do ní; a kdo boří plot, ušťkne jej had.

Хто зносить каміння, пораниться ним; хто дрова рубає, загрожений ними.

Kdo přenáší kamení, urazí se jím; a kdo štípá dříví, nebezpečenství bude míti od něho.

Як залізо ступіє, й хтось леза не вигострить, той мусить напружити свою силу, та мудрість зарадить йому!

Jestliže se ztupí železo, a nenabrousí-li ostří jeho, tedy síly přičiniti musí; ale mnohem lépe může to spraviti moudrost.

Коли вкусить гадюка перед закляттям, тоді ворожбит не потрібний.

Ušťkne-li had, než by zaklet byl, nic neprospějí slova zaklinače.

Слова з уст премудрого милість, а губи безумного нищать його:

Slova úst moudrého jsou příjemná, ale rtové blázna sehlcují jej.

початок слів його уст глупота, а кінець його уст зле шаленство.

Počátek slov úst jeho jest nemoudrost, a ostatek mluvení jeho pouhé bláznovství.

Нерозумний говорить багато, та не знає людина, що буде; а що буде по ньому, хто скаже йому?

Nebo blázen mnoho mluví, ješto neví člověk ten, co budoucího jest. To zajisté, co bude po něm, kdo mu oznámí?

Втомляє безумного праця його, бо не знає й дороги до міста.

Práce bláznů k ustání je přivodí, nebo neumí ani do města trefiti.

Горе, краю, тобі, коли цар твій хлопчина, а владики твої спозаранку їдять!

Běda tobě, země, když král tvůj dítě jest, a knížata tvá ráno hodují.

Щасливий ти, краю, коли син шляхетних у тебе царем, а владики твої своєчасно їдять, як ті мужі, а не як п'яниці!

Blahoslavená jsi ty země, když král tvůj jest syn šlechetných, a knížata tvá, když čas jest, jídají pro posilnění, a ne pro opilství.

Від лінощів валиться стеля, а з опущення рук тече дах.

Ano pro lenost schází krov, a pro opuštění rukou kapává do domu.

Гостину справляють для радощів, і вином веселиться життя, а за срібло все це можна мати.

Pro obveselení strojívají hody, a víno obveseluje život, peníze pak ke všemu dopomáhají.

Навіть у думці своїй не злослов на царя, і в спальні своїй не кляни багача, небесний бо птах віднесе твою мову, а крилатий розкаже про слово твоє...

Ani sám u sebe králi nezlořeč, ani v skrýších pokoje svého nezlořeč mocnějšímu; nebo pták nebeský donesl by hlas ten, a to, což křídla má, vyjevilo by řeč tvou.