Psalms 2

2:1

Varför larma hedningarna och tänka folken fåfänglighet?

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

2:2

Jordens konungar resa sig upp, och furstarna rådslå med varandra, mot HERREN och hans smorde:

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

2:3

»Låt oss slita sönder deras bojor och kasta deras band ifrån oss.»

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

2:4

Han som bor i himmelen ler, HERREN bespottar dem.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

2:5

Då talar han till dem i sin vrede, och i sin förgrymmelse förskräcker han dem:

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

2:6

»Jag själv har insatt min konung på Sion, mitt heliga berg.»

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

2:7

Jag vill förtälja om vad beslutet är; HERREN sade till mig: »Du är min son, jag har i dag fött dig.

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

2:8

Begär av mig, så skall jag giva dig hedningarna till arvedel och jordens ändar till egendom.

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

2:9

Du skall sönderslå dem med järnspira, såsom lerkärl skall du krossa dem.»

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

2:10

Så kommen nu till förstånd, I konungar; låten varna eder, I domare på jorden.

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

2:11

Tjänen HERREN med fruktan, och fröjden eder med bävan.

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

2:12

Hyllen sonen, så att han icke vredgas och I förgåns på eder väg; ty snart kunde hans vrede upptändas. Saliga äro alla de som taga sin tillflykt till honom.

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.