Psalms 2

2:1

Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Por que se amotinam as nações, e os povos tramam em vão?

2:2

Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

Os reis da terra se levantam, e os príncipes juntos conspiram contra o Senhor e contra o seu ungido, dizendo:

2:3

Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

Rompamos as suas ataduras, e sacudamos de nós as suas cordas.

2:4

Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

Aquele que está sentado nos céus se rirá; o Senhor zombará deles.

2:5

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Então lhes falará na sua ira, e no seu furor os confundirá, dizendo:

2:6

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

Eu tenho estabelecido o meu Rei sobre Sião, meu santo monte.

2:7

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Falarei do decreto do Senhor; ele me disse: Tu és meu Filho, hoje te gerei.

2:8

Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Pede-me, e eu te darei as nações por herança, e as extremidades da terra por possessão.

2:9

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

Tu os quebrarás com uma vara de ferro; tu os despedaçarás como a um vaso de oleiro.

2:10

Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Agora, pois, ó reis, sede prudentes; deixai-vos instruir, juízes da terra.

2:11

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Servi ao Senhor com temor, e regozijai-vos com tremor.

2:12

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Beijai o Filho, para que não se ire, e pereçais no caminho; porque em breve se inflamará a sua ira. Bem-aventurados todos aqueles que nele confiam.