Job 14

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Et menneske, født av en kvinne, lever en kort tid og mettes med uro.

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Som en blomst skyter han op og visner, han farer bort som skyggen og holder ikke stand.

Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Endog over en sådan holder du dine øine åpne, og mig fører du frem for din domstol!

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Kunde det bare komme en ren av en uren! Ikke én!

Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Når hans dager er fastsatt, hans måneders tall bestemt hos dig, når du har satt ham en grense som han ikke kan overskride,

Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

så vend ditt øie bort fra ham, så han kan ha ro så vidt at han kan glede sig som en dagarbeider ved sin dag!

Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

For treet er det håp; om det hugges, så spirer det igjen, og på nye skudd mangler det ikke;

Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

om dets rot eldes i jorden, og dets stubb dør ut i mulden,

Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

så setter det allikevel knopper ved eimen av vannet og skyter grener som et nyplantet tre.

Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Men når en mann dør, så ligger han der, når et menneske opgir ånden, hvor er han da?

Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

Som vannet minker bort i en sjø, og som en elv efterhånden blir grunnere og tørker ut,

Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

så legger et menneske sig ned og reiser sig ikke igjen; så lenge himmelen er til, våkner de ikke - de vekkes ikke op av sin søvn.

Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!

Å om du vilde gjemme mig i dødsriket og skjule mig der til din vrede var over - om du vilde sette mig et tidsmål og så komme mig i hu!

Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

Når en mann dør, lever han da op igjen? Alle min krigstjenestes dager skulde jeg da vente, til min avløsning kom;

Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

du skulde da rope, og jeg skulde svare dig; efter dine henders verk skulde du lenges.

Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Men nu teller du mine skritt og akter stadig på min synd.

Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Forseglet i en pung ligger min brøde, og du syr til over min misgjerning.

Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

Men som et fjell faller og smuldres bort, og en klippe flyttes fra sitt sted,

Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

som vannet huler ut stener og flommen skyller bort mulden, således gjør du menneskets håp til intet;

Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

du overvelder ham for alltid, og han farer bort; du forvender hans åsyn og lar ham fare.

Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Kommer hans barn til ære, da vet han det ikke, og blir de ringeaktet, da blir han det ikke var.

Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

Bare over ham selv kjenner hans legeme smerte, og bare over ham selv sørger hans sjel.