Ecclesiastes 10

Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca.

Le mosche morte fanno puzzare e imputridire l’olio del profumiere; un po’ di follia guasta il pregio della sapienza e della gloria.

Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego.

Il savio ha il cuore alla sua destra, ma lo stolto l’ha alla sua sinistra.

I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest.

Anche quando lo stolto va per la via, il senno gli manca e mostra a tutti ch’è uno stolto.

Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim.

Se il sovrano sale in ira contro di te, non lasciare il tuo posto; perché la dolcezza previene grandi peccati.

Jest złe, którem widział pod słońcem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności:

C’è un male che ho veduto sotto il sole, un errore che procede da chi governa:

Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają;

che, cioè la stoltezza occupa posti altissimi, e i ricchi seggono in luoghi bassi.

Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi.

Ho veduto degli schiavi a cavallo, e de’ principi camminare a piedi come degli schiavi.

kto kopie dół, sam weń wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.

Chi scava una fossa vi cadrà dentro, e chi demolisce un muro sarà morso dalla serpe.

Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich.

Chi smuove le pietre ne rimarrà contuso, e chi spacca le legna corre un pericolo.

Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może.

Se il ferro perde il taglio e uno non l’arrota, bisogna che raddoppi la forza; ma la sapienza ha il vantaggio di sempre riuscire.

Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza.

Se il serpente morde prima d’essere incantato, l’incantatore diventa inutile.

Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go.

Le parole della bocca del savio son piene di grazia; ma le labbra dello stolto son causa della sua rovina.

Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeństwo.

Il principio delle parole della sua bocca è stoltezza, e la fine del suo dire è malvagia pazzia.

Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?

Lo stolto moltiplica le parole; eppure l’uomo non sa quel che gli avverrà; e chi gli dirà quel che succederà dopo di lui?

Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta.

La fatica dello stolto lo stanca, perch’egli non sa neppur la via della città.

Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują.

Guai a te, o paese, il cui re è un fanciullo, e i cui principi mangiano fin dal mattino!

Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa.

Beato te, o paese, il cui re è di nobile lignaggio, ed i cui principi si mettono a tavola al tempo convenevole, per ristorare le forze e non per ubriacarsi!

Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom.

Per la pigrizia sprofonda il soffitto; per la rilassatezza delle mani piove in casa.

Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają.

Il convito è fatto per gioire, il vino rende gaia la vita, e il danaro risponde a tutto.

Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.

Non maledire il re, neppur col pensiero; e non maledire il ricco nella camera ove tu dormi; poiché un uccello del cielo potrebbe spargerne la voce, e un messaggero alato pubblicare la cosa.