Psalms 2

2:1

Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

2:2

Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

2:3

Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

2:4

Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

2:5

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

2:6

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

2:7

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

2:8

Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

2:9

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

2:10

Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

2:11

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

2:12

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.