Ecclesiastes 10

Le mosche morte fanno puzzare e imputridire l’olio del profumiere; un po’ di follia guasta il pregio della sapienza e della gloria.

Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca.

Il savio ha il cuore alla sua destra, ma lo stolto l’ha alla sua sinistra.

Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego.

Anche quando lo stolto va per la via, il senno gli manca e mostra a tutti ch’è uno stolto.

I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest.

Se il sovrano sale in ira contro di te, non lasciare il tuo posto; perché la dolcezza previene grandi peccati.

Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim.

C’è un male che ho veduto sotto il sole, un errore che procede da chi governa:

Jest złe, którem widział pod słońcem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności:

che, cioè la stoltezza occupa posti altissimi, e i ricchi seggono in luoghi bassi.

Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają;

Ho veduto degli schiavi a cavallo, e de’ principi camminare a piedi come degli schiavi.

Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi.

Chi scava una fossa vi cadrà dentro, e chi demolisce un muro sarà morso dalla serpe.

kto kopie dół, sam weń wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.

Chi smuove le pietre ne rimarrà contuso, e chi spacca le legna corre un pericolo.

Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich.

Se il ferro perde il taglio e uno non l’arrota, bisogna che raddoppi la forza; ma la sapienza ha il vantaggio di sempre riuscire.

Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może.

Se il serpente morde prima d’essere incantato, l’incantatore diventa inutile.

Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza.

Le parole della bocca del savio son piene di grazia; ma le labbra dello stolto son causa della sua rovina.

Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go.

Il principio delle parole della sua bocca è stoltezza, e la fine del suo dire è malvagia pazzia.

Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeństwo.

Lo stolto moltiplica le parole; eppure l’uomo non sa quel che gli avverrà; e chi gli dirà quel che succederà dopo di lui?

Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?

La fatica dello stolto lo stanca, perch’egli non sa neppur la via della città.

Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta.

Guai a te, o paese, il cui re è un fanciullo, e i cui principi mangiano fin dal mattino!

Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują.

Beato te, o paese, il cui re è di nobile lignaggio, ed i cui principi si mettono a tavola al tempo convenevole, per ristorare le forze e non per ubriacarsi!

Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa.

Per la pigrizia sprofonda il soffitto; per la rilassatezza delle mani piove in casa.

Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom.

Il convito è fatto per gioire, il vino rende gaia la vita, e il danaro risponde a tutto.

Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają.

Non maledire il re, neppur col pensiero; e non maledire il ricco nella camera ove tu dormi; poiché un uccello del cielo potrebbe spargerne la voce, e un messaggero alato pubblicare la cosa.

Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.