Psalms 2

2:1

چرا ملّتها شورش می‌کنند؟ چرا مردم بی‌جهت دسیسه می‌چینند؟

Hvorfor larmer hedningene og grunder folkene på det som fåfengt er?

2:2

پادشاهان زمین قیام می‌کنند، و حاکمان علیه خداوند و برگزیدهٔ او توطئه می‌نمایند.

Jordens konger reiser sig, og fyrstene rådslår sammen mot Herren og mot hans salvede:

2:3

آنها می‌گویند: «بیایید زنجیر بندگیِ خداوند را پاره کنیم و خود را از قید و بند او آزاد سازیم.»

La oss sprenge deres bånd og kaste deres rep av oss!

2:4

خداوند که در آسمان بر تخت خود نشسته است، به نقشه‌های ایشان می‌خندد.

Han som troner i himmelen, ler, Herren spotter dem.

2:5

آنگاه از روی خشم آنها را سرزنش می‌نماید و با غضب خود آنها را به وحشت انداخته، می‌فرماید:

Så taler han til dem i sin vrede, og i sin harme forferder han dem:

2:6

«من پادشاهِ برگزیدهٔ خود را در صهیون، کوه مقدّس خود، بر تخت نشانده‌ام.»

Og jeg har dog innsatt min konge på Sion, mitt hellige berg!

2:7

پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام می‌کنم، او به من گفته است: 'از امروز من پدر تو شده‌ام، و تو پسر من هستی.

Jeg vil kunngjøre hvad fastsatt er: Herren sa til mig: Du er min sønn, jeg har født dig idag.

2:8

تو از من بخواه، و من تمام ملّتها را میراث تو می‌سازم؛ و تمام زمین از آن تو خواهد بود.

Begjær av mig! Så vil jeg gi dig hedningene til arv og jordens ender til eie.

2:9

تو با عصای آهنین بر آنان حکمرانی خواهی کرد و مانند کوزهٔ کوزه‌گران آنان را درهم خواهی شکست.'»

Du skal knuse dem med jernstav; som en pottemakers kar skal du sønderslå dem.

2:10

اکنون ای پادشاهان، توجّه کنید و ای حکمرانان روی زمین، آگاه باشید.

Og nu, I konger, gå viselig frem! La eder advare, I dommere på jorden!

2:11

خداوند را با ترس و لرز خدمت کنید.

Tjen Herren med frykt og juble med beven!

2:12

در برابر او تعظیم کنید، مبادا خشم او برافروخته شده شما را هلاک سازد. خوشا به حال کسانی‌که به او پناه می‌برند.

Kyss Sønnen, forat han ikke skal bli vred, og I gå til grunne på veien! For snart kunde hans vrede optendes. Salige er alle de som tar sin tilflukt til ham.