Ecclesiastes 10

همان‌طور که مگسهای مُرده شیشه عطر را متعفّن می‌سازند، یک عمل کوچک احمقانه نیز می‌تواند حکمت و عزّت یک شخص را از بین ببرد.

Le mosche morte fanno puzzare e imputridire l’olio del profumiere; un po’ di follia guasta il pregio della sapienza e della gloria.

دل مرد دانا او را مایل به کارهای نیک می‌سازد، امّا دل یک شخص احمق او را به کارهای بد وادار می‌سازد.

Il savio ha il cuore alla sua destra, ma lo stolto l’ha alla sua sinistra.

آدم احمق حتّی در راه رفتن هم حماقت خود را به هرکس نشان می‌دهد.

Anche quando lo stolto va per la via, il senno gli manca e mostra a tutti ch’è uno stolto.

وقتی رئیس شما بر شما خشمگین می‌شود، کار خود را ترک نکنید. اگر در برابر خشم او خونسرد باشید، بسیاری از مشکلات حل می‌شوند.

Se il sovrano sale in ira contro di te, non lasciare il tuo posto; perché la dolcezza previene grandi peccati.

بدی دیگر هم در این جهان دیدم که در اثر اشتباه حاکمان به وجود می‌آید.

C’è un male che ho veduto sotto il sole, un errore che procede da chi governa:

به اشخاص نادان مقام و منصب عالی داده می‌شود، امّا به ثروتمندان اهمیّتی نمی‌دهند.

che, cioè la stoltezza occupa posti altissimi, e i ricchi seggono in luoghi bassi.

غلامان را دیدم که بر اسب سوار هستند و اشخاص نجیب و بزرگ مثل غلامان پیاده می‌روند.

Ho veduto degli schiavi a cavallo, e de’ principi camminare a piedi come degli schiavi.

کسی‌که چاه می‌کند خودش در آن می‌افتد، و آن که دیوار را سوراخ می‌کند مار او را می‌گزد.

Chi scava una fossa vi cadrà dentro, e chi demolisce un muro sarà morso dalla serpe.

کسی‌که در معدنِ سنگ کار می‌کند با سنگ زخمی می‌شود و کسی‌که درختی را می‌برد، به وسیلهٔ درخت زخمی می‌شود.

Chi smuove le pietre ne rimarrà contuso, e chi spacca le legna corre un pericolo.

اگر لبهٔ تبر تیز نباشد قوّت بیشتری لازم دارد و شخص عاقل پیش از شروع کار لبهٔ آن را تیز می‌کند.

Se il ferro perde il taglio e uno non l’arrota, bisogna che raddoppi la forza; ma la sapienza ha il vantaggio di sempre riuscire.

قبل از اینکه مار کسی را بگزد، باید آن را افسون کرد.

Se il serpente morde prima d’essere incantato, l’incantatore diventa inutile.

کلام شخص دانا فیض بخش است، امّا سخنان آدم نادان خودش را تباه می‌کند.

Le parole della bocca del savio son piene di grazia; ma le labbra dello stolto son causa della sua rovina.

ابتدای کلامش حماقت است و پایان آن دیوانگی محض.

Il principio delle parole della sua bocca è stoltezza, e la fine del suo dire è malvagia pazzia.

شخص احمق زیاد حرف می‌زند. هیچ‌کس نمی‌داند که بعداً چه اتّفاقی خواهد افتاد و هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید بعد از مرگ چه خواهد شد.

Lo stolto moltiplica le parole; eppure l’uomo non sa quel che gli avverrà; e chi gli dirà quel che succederà dopo di lui?

کار آدم نادان را فرسوده می‌کند، به طوری که حتّی نمی‌تواند راه خانهٔ خود را پیدا کند.

La fatica dello stolto lo stanca, perch’egli non sa neppur la via della città.

افسوس به حال کشوری که پادشاه آن اختیاری از خود نداشته باشد و رهبرانش سحرگاهان بخورند و بنوشند و مست شوند!

Guai a te, o paese, il cui re è un fanciullo, e i cui principi mangiano fin dal mattino!

خوشا به حال سرزمینی که پادشاهش نجیب‌زاده باشد و رهبران آن به موقع و به اندازه بخورند و بنوشند و مست نکنند!

Beato te, o paese, il cui re è di nobile lignaggio, ed i cui principi si mettono a tavola al tempo convenevole, per ristorare le forze e non per ubriacarsi!

در اثر تنبلی سقف خانه چِکه می‌کند و فرو می‌ریزد.

Per la pigrizia sprofonda il soffitto; per la rilassatezza delle mani piove in casa.

جشن خوشی می‌آورد و شراب سرمستی، امّا بدون پول هیچ‌کدام را نمی‌توانی داشته باشی.

Il convito è fatto per gioire, il vino rende gaia la vita, e il danaro risponde a tutto.

به پادشاه حتّی در فکر خود هم دشنام ندهید و حتّی در بستر خود هم شخص ثروتمند را لعنت نکنید، زیرا ممکن است پرنده‌ای سخنان تو را به گوش آنها برساند.

Non maledire il re, neppur col pensiero; e non maledire il ricco nella camera ove tu dormi; poiché un uccello del cielo potrebbe spargerne la voce, e un messaggero alato pubblicare la cosa.