Job 11

Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Sofar iz Naama progovori tad i reče:

Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

"Zar na riječi mnoge da se ne odvrati? Zar će se brbljavac još i opravdati?

Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

Zar će tvoje trice ušutkati ljude, zar će ruganje ostat' neizrugano?

Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

Rekao si: 'Nauk moj je neporočan, u očima tvojim čist sam i bez ljage.'

Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

Ali kada bi Bog htio progovorit' i otvorit usta da ti odgovori

Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

kada bi ti tajne mudrosti otkrio koje um nijedan ne može doumit', znao bi da ti za grijehe račun ište.

Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

Možeš li dubine Božje proniknuti, dokučiti savršenstvo Svesilnoga?

Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii?

Od neba je više: što još da učiniš? Od Šeola dublje: što još da mudruješ?

Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

Duže je od zemlje - šire je od mora!

Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

Ako se povuče, ako te pograbi, ako na sud preda, tko će mu braniti?

Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

Jer on u čovjeku prozire prijevaru, vidi opačinu ako i ne gleda.

Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

Čovjek se bezuman obraća k pameti i divlji magarac uzdi se pokori.

Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

Ako li srce svoje ti uspraviš i ruke svoje pružiš prema njemu,

Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

ako li zloću iz ruku odbaciš i u šatoru svom ne daš zlu stana,

Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

čisto ćeš čelo moći tad podići, čvrst ćeš biti i bojati se nećeš.

Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

Svojih se kušnja nećeš sjećat' više kao ni vode koja je protekla.

Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

Jasnije će tvoj život sjat' no podne, tmina će se obratit' u svanuće.

Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

U uzdanju svom živjet ćeš sigurno i zaštićen počivat ćeš u miru.

Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

Kad legneš, nitko te buniti neće; mnogi će tvoju tražiti naklonost.

Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.

A zlikovcima ugasnut će oči, neće im više biti utočišta: izdahnut', bit će jedina im nada."