Psalms 71

HERRE, jeg lider på dig, lad mig aldrig i evighed skuffes.
iustitia tua erue me et libera inclina ad me aurem tuam et salva me
Frels mig og udfri mig i din Retfærdighed, du bøjede dit Øre til mig;
esto mihi robustum habitaculum ut ingrediar iugiter praecepisti ut salvares me quia petra mea et fortitudo mea es tu
red mig og vær mig en Tilflugtsklippe, en Klippeborg til min Frelse; thi du er min Klippe og Borg!
Deus meus salva me de manu impii de manu iniqui et nocentis
Min Gud, fri mig ud af gudløses Hånd, af Niddings og Voldsmands Kløer;
quia tu es expectatio mea Deus Domine fiducia mea ab adulescentia mea
thi du er mit Håb, o Herre! Fra min Ungdom var HERREN min Tillid;
a te sustentatus sum ex utero de ventre matris meae tu es protector meus in te laus mea semper
fra Moders Skød har jeg støttet mig til dig, min Forsørger var du fra Moders Liv, dig gælder altid min Lovsang.
quasi portentum factus sum multis et tu spes mea fortissima
For mange står jeg som mærket af Gud, men du er min stærke Tilflugt;
impleatur os meum laude tua tota die magnitudine tua
min Mund er fuld af din Lovsang, af din Ære Dagen lang.
ne proicias me in tempore senectutis cum defecerit fortitudo mea ne derelinquas me
Forkast mig ikke i Alderdommens Tid og svigt mig ikke, nu Kraften svinder;
quia dixerunt inimici mei mihi et qui observabant animam meam inierunt consilium pariter
thi mine Fjender taler om mig, de der lurer på min Sjæl, holder Råd:
dicentes Deus dereliquit eum persequimini et conprehendite eum quia non est qui eruat
"Gud har svigtet ham! Efter ham! Grib ham, thi ingen frelser!"
Deus ne elongeris a me Deus meus ad auxiliandum mihi festina
Gud, hold dig ikke borte fra mig, il mig til Hjælp, min Gud;
confundantur et consumantur adversarii animae meae operiantur obprobrio et confusione qui quaerunt malum mihi
lad dem blive til Skam og Skændsel, dem, der står mig imod, lad dem hylles i Spot og Spe, dem, der vil mig ondt!
ego autem iugiter expectabo et adiciam super omnes laudationes tuas
Men jeg, jeg vil altid håbe, blive ved at istemme din Pris;
os meum narrabit iustitiam tuam tota die salutare tuum quia non cognovi litteraturas
min Mund skal vidne om din Retfærd, om din Frelse Dagen lang; thi jeg kender ej Ende derpå.
ingrediar in fortitudine Domini Dei recordabor iustitiae tuae solius
Jeg vil minde om den Herre HERRENs Vælde, lovsynge din Retfærd, kun den alene.
Deus docuisti me ab adulescentia mea et usque nunc adnuntiabo mirabilia tua
Gud, du har vejledt mig fra min Ungdom af, dine Undere har jeg forkyndt til nu;
insuper et usque ad senectutem et canos Deus ne derelinquas me donec adnuntiem brachium tuum generationi cunctisque qui venturi sunt fortitudines tuas
indtil Alderdommens Tid og de grånende Hår svigte du mig ikke, o Gud. End skal jeg prise din Arm for alle kommende Slægter.
et iustitiam tuam Deus usque in excelsum quanta fecisti magnalia Deus quis similis tibi
Din Vælde og din Retfærdighed når til Himlen, o Gud; du, som øvede store Ting, hvo er din Lige, Gud?
qui ostendisti mihi tribulationes plurimas et adflictiones conversus vivificabis nos et de abyssis terrae rursum educes nos
Du, som lod os skue mange fold Trængsel og Nød, du kalder os atter til Live og drager os atter af Jordens Dyb;
multiplicabis magnitudinem meam et conversus consolaberis me
du vil øge min Storhed og atter trøste mig.
ego autem confitebor tibi in vasis psalterii veritatem tuam Deus meus cantabo tibi in cithara Sancte Israhel
Til Gengæld vil jeg til Harpespil prise din Trofasthed, min Gud, lege på Citer for dig, du Israels Hellige;
laudabunt labia mea cum cantavero tibi et anima mea quam redemisti
juble skal mine Læber - ja, jeg vil lovsynge dig og min Sjæl, som du udløste;
insuper et lingua mea tota die meditabitur iustitiam tuam quia confusi sunt et dehonestati quaerentes malum mihi
også min Tunge skal Dagen igennem forkynde din Retfærd, thi Skam og Skændsel får de, som vil mig ilde.
Salomonis Deus iudicium regi da et iustitiam tuam filio regis iudicabit populum tuum in iustitia et pauperes tuos in iudicio