Psalms 94

HERRE du hævnens Gud, du Hævnens Gud, træd frem i Glans;

Ya RAB, öç alıcı Tanrı, Saç ışığını, ey öç alıcı Tanrı!

stå op, du Jordens Dommer, øv Gengæld mod de hovmodige!

Kalk, ey yeryüzünün yargıcı, Küstahlara hak ettikleri cezayı ver!

Hvor længe skal gudløse, HERRE, hvor længe skal gudløse juble?

Kötüler ne zamana dek, ya RAB, Ne zamana dek sevinip coşacak?

De fører tøjlesløs Tale, hver Udådsmand ter sig som Herre;

Ağızlarından küstahlık dökülüyor, Suç işleyen herkes övünüyor.

de underkuer, o HERRE, dit Folk og undertrykker din Arvelod;

Halkını eziyorlar, ya RAB, Kendi halkına eziyet ediyorlar.

de myrder Enke og fremmed faderløse slår de ihjel;

Dulu, garibi boğazlıyor, Öksüzleri öldürüyorlar.

de siger: "HERREN kan ikke se,Jakobs Gud kan intet mærke!"

“RAB görmez” diyorlar, “Yakup’un Tanrısı dikkat etmez.”

Forstå dog, I Tåber blandt Folket! Når bliver I kloge, I Dårer?

Ey halkın içindeki budalalar, dikkat edin; Ey aptallar, ne zaman akıllanacaksınız?

Skulde han, som plantede Øret, ej høre, han, som dannede Øjet, ej se?

Kulağı yaratan işitmez mi? Göze biçim veren görmez mi?

Skulde Folkenes Tugtemester ej revse, han som lærer Mennesket indsigt?

Ulusları yola getiren yargılamaz mı? İnsanı eğiten bilmez mi?

HERREN kender Menneskets Tanker, thi de er kun Tomhed.

[] RAB insanın düşüncelerinin Boş olduğunu bilir.

Salig den Mand, du tugter, HERRE, og vejleder ved din Lov

Ne mutlu, ya RAB, yola getirdiğin, Yasanı öğrettiğin insana!

for at give ham Ro for onde Dage, indtil der graves en Grav til den gudløse;

Kötüler için çukur kazılıncaya dek, Onu sıkıntılı günlerden kurtarıp rahatlatırsın.

thi HERREN bortstøder ikke sit Folk og svigter ikke sin Arvelod.

Çünkü RAB halkını reddetmez, Kendi halkını terk etmez.

Den retfærdige kommer igen til sin Ret, en Fremtid har hver oprigtig af Hjertet.

Adalet yine doğruluk üzerine kurulacak, Yüreği temiz olan herkes ona uyacak.

Hvo står mig bi mod Ugerningsmænd? hvo hjælper mig mod Udådsmænd?

Kötülere karşı beni kim savunacak? Kim benim için suçlulara karşı duracak?

Var HERREN ikke min Hjælp, snart hviled min Sjæl i det stille.

RAB yardımcım olmasaydı, Şimdiye dek sessizlik diyarına göçmüştüm bile.

Når jeg tænkte: "Nu vakler min Fod", støtted din Nåde mig, HERRE;

“Ayağım kayıyor” dediğimde, Sevgin ayakta tutar beni, ya RAB.

da mit Hjerte var fuldt af ængstede Tanker, husvaled din Trøst min Sjæl.

Kaygılar içimi sarınca, Senin avutmaların gönlümü sevindirir.

står du i Pagt med Fordærvelsens Domstol, der skaber Uret i Lovens Navn?

Yasaya dayanarak haksızlık yapan koltuk sahibi Seninle bağdaşır mı?

Jager de end den ret,færdiges Liv og dømmer uskyldigt Blod,

Onlar doğruya karşı birleşiyor, Suçsuzu ölüme mahkûm ediyorlar.

HERREN er dog mit Bjærgested, min Gud er min Tilflugtsklippe;

Ama RAB bana kale oldu, Tanrım sığındığım kaya oldu.

han vender deres Uret imod dem selv, udsletter dem for deres Ondskab; dem udsletter HERREN vor Gud.

Tanrımız RAB yaptıkları kötülüğü Kendi başlarına getirecek, Kötülükleri yüzünden köklerini kurutacak, Evet, köklerini kurutacak.