Job 14

Mennesket, født af en Kvinde, hans Liv er stakket, han mættes af Uro;

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

han spirer som Blomsten og visner, flyr som Skyggen, står ikke fast.

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Og på ham vil du rette dit Øje, ham vil du stævne for Retten!

Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Ja, kunde der komme en ren af en uren! Nej, end ikke een!

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Når hans Dages Tal er fastsat, hans Måneder talt hos dig, og du har sat ham en uoverskridelig Grænse,

Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

tag så dit Øje fra ham, lad ham i Fred, at han kan nyde sin Dag som en Daglejer!

Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Thi for et Træ er der Håb: Fældes det, skyder det atter, det fattes ej nye Skud;

Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

ældes end Roden i Jorden, dør end Stubben i Mulde:

Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

lugter det Vand, får det nye Skud, skyder Grene som nyplantet Træ;

Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

men dør en Mand, er det ude med ham, udånder Mennesket, hvor er han da?

Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Som Vand løber ud af Søen og Floden svinder og tørres,

Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

så lægger Manden sig, rejser sig ikke, vågner ikke, før Himlen forgår, aldrig vækkes han af sin Søvn.

Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

Tag dog og gem mig i Dødens Rige, skjul mig, indtil din Vrede er ovre, sæt mig en Frist og kom mig i Hu!

Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!

Om Manden dog døde for atter at leve! Da vented jeg rolig al Stridens Tid, indtil min Afløsning kom;

Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

du skulde kalde - og jeg skulde svare længes imod dine Hænders Værk!

Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

Derimod tæller du nu mine Skridt, du tilgiver ikke min Synd,

Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

forseglet ligger min Brøde i Posen, og over min Skyld har du lukket til.

Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Nej, ligesom Bjerget skrider og falder, som Klippen rokkes fra Grunden,

Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

som Vandet udhuler Sten og Plaskregn bortskyller Jord, så har du udslukt Menneskets Håb.

Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

For evigt slår du ham ned, han går bort, skamskænder hans Ansigt og lader ham fare.

Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Hans Sønner hædres, han ved det ikke, de synker i Ringhed, han mærker det ikke;

Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

ikkun hans eget Kød volder Smerte, ikkun hans egen Sjæl volder Sorg.

Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.