Job 14

Čovjek koga je žena rodila kratka je vijeka i pun nevolja.

انسان که از زن زاییده می‌شود، عمرش کوتاه و سراسر زحمت است.

K'o cvijet je nikao i vene već, poput sjene bježi ne zastajuć'.

همچون گُل می‌شکفد و بزودی پژمرده می‌شود و مانند سایه‌ای زودگذر و ناپایدار است.

Na takva, zar, ti oči otvaraš i preda se na sud ga izvodiš?

پس ای خدا، چرا بر چنین موجودی این‌قدر سخت می‌گیری و از او بازخواست می‌‌کنی؟

Tko će čisto izvuć' iz nečista? Nitko!

هیچ‌کس نمی‌تواند از یک چیز ناپاک چیزی پاک به دست آورد.

Pa kad su njegovi dani odbrojeni, kad mu broj mjeseci o tebi ovisi, kad mu granicu stavljaš neprijelaznu,

طول عمر و شمارهٔ ماههای عمرش را تو از پیش تعیین نموده‌ای و کسی نمی‌تواند آن را تغییر بدهد.

skini s njega pogled da počinut' može, poput najamnika da svoj dan uživa.

پس از خطای او چشم بپوش و او را به حال خودش بگذار تا پیش از اینکه با زندگی وداع کند، لحظه‌ای آسوده باشد.

TÓa ni drvu nije nada sva propala, posječeno, ono opet prozeleni i mladice nove iz njega izbiju.

برای یک درخت این امید هست که اگر قطع گردد، دوباره سبز شود و شاخه‌های تازهٔ دیگری بیاورد.

Ako mu korijen i ostari u zemlji, ako mu se panj i sasuši u prahu,

هرچند ریشه‌اش در زمین کهنه شود و تنه‌اش در خاک بپوسد،

oćutjevši vodu, ono će propupat' i pustiti grane kao stablo novo.

بازهم وقتی‌که آب به آن برسد، مثل یک نهال تازه جوانه می‌زند و شکوفه می‌آورد.

Al' kad čovjek umre, ostaje pokošen, kad smrtnik izdahne, gdje li je on tada?

امّا انسان وقتی‌که مُرد فاسد می‌شود و از بین می‌رود و کجایند آنها؟

Može sva voda iz mora ispariti i presahnut' rijeke, isušit posvema',

مانند آب دریا که بخار می‌شود و رودخانه‌ای که خشک می‌گردد،

al' čovjek kad legne, ne ustaje više, dok nebesa bude, neće se podići, od sna se svojega probuditi neće.

انسان هم به خواب ابدی فرو می‌رود و تا نیست شدن آسمانها برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.

O, kad bi me htio skriti u Šeolu, zakloniti me dok srdžba ti ne mine, dÓati mi rok kad ćeš me se spomenuti,

ای کاش مرا تا وقتی‌که غضبت فرو نشیند در زیر خاک پنهان می‌کردی؛ و باز مرا در یک زمان معیّن دوباره به یاد می‌آوردی.

- jer, kad umre čovjek, zar uskrsnut' može? - čekao bih te sve dane vojske svoje dok ne bi došao da mi smjenu dadeš.

وقتی انسان می‌میرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ امّا من در انتظار آن هستم که روزهای سخت زندگی‌ام پایان یابد و دوران شادکامی فرا رسد.

Zvao bi me, a ja bih se odazvao: zaželio si se djela svojih ruku.

آن وقت تو مرا صدا می‌زنی و من جواب می‌دهم و تو از دیدن این مخلوقت خوشحال می‌شوی.

A sad nad svakim mojim vrebaš korakom, nijednog mi grijeha nećeš oprostiti,

تو مراقب هر قدم من می‌باشی و گناهانم را در نظر نمی‌گیری.

u vreći si prijestup moj zapečatio i krivicu moju svu si zapisao.

مرا از گناه پاک می‌سازی و خطاهایم را می‌پوشانی.

Vaj! K'o što se jednom uruši planina, k'o što se hridina s mjesta svog odvali,

زمانی می‌رسد که کوهها فرو می‌ریزند و از بین می‌روند. سنگها از جایشان کنده می‌شوند،

k'o što voda kamen s vremenom istroši, a pljusak bujicom zemlju svu sapere, tako uništavaš nadu u čovjeku.

آب، سنگها را می‌ساید و سیلابها خاک زمین را می‌شوید. به همین ترتیب تمام امیدهای انسان را نقش برآب می‌سازی.

Oborio si ga - on ode za svagda, nagrđena lica, otjeran, odbačen.

تو بر او غالب می‌شوی، و او را به چنگ مرگ می‌فرستی و برای ابد از بین می‌بری.

Djecu mu poštuju - o tom ništa ne zna; ako su prezrena - o tom ne razmišlja.

اگر فرزندانش به جاه و جلال برسند، او آگاه نمی‌شود و هرگاه خوار و حقیر گردند، بازهم بی‌اطّلاع می‌ماند.

On jedino pati zbog svojega tijela, on jedino tuži zbog svojeg života."

او فقط درد خود را احساس می‌کند و برای خود ماتم می‌گیرد.