Psalms 17

Молитва Давидова. Вислухай, Господи, правду мою, послухай благання моє! Почуй молитву мою із уст необлудних!

Modlitba Davidova. Vyslyš, Hospodine, spravedlnost, a pozoruj volání mého; nakloň uší k modlitbě mé, kteráž jest beze vší rtů ošemetnosti.

Від Твого лиця нехай вирок мій вийде, а очі Твої нехай бачать мою правоту!

Od tváři tvé vyjdiž soud můj, oči tvé nechať patří na upřímnost.

Ти випробував моє серце, навістив уночі, перетопив Ти мене, й не знайшов чогось злого. і роздумував я, щоб лихе з моїх уст не виходило,

Zkusils srdce mého, navštívils je v noci; ohněm jsi mne zpruboval, aniž jsi co shledal; to, což myslím, nepředstihá úst mých.

а в людських ділах, за словом уст Твоїх, я стерігся доріг гнобителя.

Z strany pak skutků lidských, já podlé slova rtů tvých vystříhal jsem se stezky zhoubce.

Зміцняй стопи мої на дорогах Твоїх, щоб кроки мої не хиталися!

Zdržuj kroky mé na cestách svých, aby se neuchylovaly nohy mé.

Я кличу до Тебе, бо відповіси мені, Боже, нахили Своє ухо до мене, вислухай мову мою,

Já volám k tobě, nebo vyslýcháš mne, ó Bože silný; nakloň ke mně ucha svého, a slyš řeč mou.

покажи дивну милість Свою, Спасителю тих, хто вдається до Тебе від заколотників проти правиці Твоєї.

Prokaž milosrdenství svá, naději majících ochránce před těmi, kteříž povstávají proti pravici tvé.

Хорони Ти мене, як зіницю Свою, дочку ока, у тіні Своїх крил заховай Ти мене

Ostříhej mne jako zřítelnice oka, v stínu křídel svých skrej mne,

від безбожних, що гублять мене, смертельні мої вороги оточили мене!

Od tváři bezbožných těch, kteříž mne hubí, od nepřátel mých úhlavních obkličujících mne,

Товщем замкнули вони своє серце, уста їхні говорять бундючно.

Kteříž tukem svým zarostli, mluví pyšně ústy svými.

Вороги оточили тепер наші кроки, наставили очі свої, щоб мене повалити на землю...

Jižť i kroky naše předstihají, oči své obrácené mají, aby nás porazili na zem.

із них кожен подібний до лева, що шарпати прагне, й як левчук, що сидить в укритті...

Každý z nich podoben jest lvu žádostivému loupeže, a lvíčeti sedícímu v skrýši.

Устань же, о Господи, його попередь, кинь його на коліна! Мечем Своїм душу мою збережи від безбожного,

Povstaniž, Hospodine, předejdi tváři jeho, sehni jej, a vytrhni duši mou od bezbožníka mečem svým,

від людей рукою Своєю, Господи, від людей цього світу, що частка їхня в цьому житті, що Ти скарбом Своїм наповняєш їхнє черево! Ситі їхні сини, останок же свій для дітей вони лишать.

Rukou svou od lidí, ó Hospodine, od lidí světských, jichžto oddíl jest v tomto životě, a jejichž břicho ty z špižírny své naplňuješ. Čímž i synové jejich nasyceni bývají, a ostatků zanechávají maličkým svým.

А я в правді побачу обличчя Твоє, і, збудившись, насичусь Твоєю подобою!

Já pak v spravedlnosti spatřovati budu tvář tvou; nasycen budu obrazem tvým, když procítím.