Psalms 2

[] Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB’be ve meshettiği krala karşı.

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon’a oturttum” diyor.

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

[] RAB’bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

[] Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

RAB’be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O’na sığınanlara!

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.