Psalms 2

[] Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB’be ve meshettiği krala karşı.

De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon’a oturttum” diyor.

Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.

[] RAB’bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.

[] Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!

RAB’be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O’na sığınanlara!

Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.