Psalms 10

Ya RAB, neden uzak duruyorsun, Sıkıntılı günlerde kendini gizliyorsun?

Hvorfor står du så fjernt, o Herre, hvi dølger du dig i Trængselstider?

Kötüler gururla mazlumları avlıyor, Mazlumlar kötülerin kurduğu tuzağa düşüyor.

Den gudløse jager i Hovmod den arme, fanger ham i de Rænker, han spinder;

Kötü insan içindeki isteklerle övünür, Açgözlü insan RAB’be lanet okur, O’nu hor görür.

thi den gudløse praler af sin Sjæls Attrå, den gridske forbander, ringeagter HERREN.

Kendini beğenmiş kötü insan Tanrı’ya yönelmez, Hep, “Tanrı yok!” diye düşünür.

Den gudløse siger i Hovmod: "Han hjemsøger ej, der er ingen Gud"; det er alle hans Tanker.

Kötülerin yolları her zaman başarıya götürür. Öyle yücedir ki senin yargıların, Kötüler anlayamaz, düşmanına burun kıvırır.

Dog altid lykkes hans Vej, højt over ham går dine Domme; han blæser ad alle sine Fjender.

İçinden, “Ben sarsılmam” der, “Hiçbir zaman sıkıntıya düşmem.”

Han siger i Hjertet: "Jeg rokkes ej, kommer ikke i Nød fra Slægt til Slægt."

[] Ağzı lanet, hile ve zulüm dolu, Dilinin altında kötülük ve fesat saklı.

Hans Mund er fuld af Banden og Svig og Vold, Fordærv og Uret er under hans Tunge;

Köylerin çevresinde pusu kurar, Masumu gizli yerlerde öldürür, Çaresizi sinsice gözler.

han lægger sig på Lur i Landsbyer, dræber i Løn den skyldfri, efter Staklen spejder hans Øjne;

Gizli yerlerde pusuya yatar Çalılıktaki aslan gibi, Kapmak için mazlumu bekler Ve ağına düşürüp yakalar.

han lurer i Skjul som Løve i Krat, på at fange den arme lurer han, han fanger den arme ind i sit Garn;

Kurbanları çaresiz çöker, Saldıranın üstün gücü altında ezilir.

han dukker sig, sidder på Spring, og Staklerne falder i hans Kløer.

Kötü insan içinden, “Tanrı unuttu” der, “Örttü yüzünü, asla göremez.”

Han siger i Hjertet: "Gud glemmer, han skjuler sit Åsyn; han ser det aldrig."

Kalk, ya RAB, kaldır elini, ey Tanrı! Mazlumları unutma!

Rejs dig, HERRE! Gud, løft din Hånd, de arme glemme du ikke!

Neden kötü insan seni hor görsün, İçinden, “Tanrı hesap sormaz” desin?

Hvorfor skal en gudløs spotte Gud, sige i Hjertet, du hjemsøger ikke?

Oysa sen sıkıntı ve acı çekenleri görürsün, Yardım etmek için onları izlersin; Çaresizler sana dayanır, Öksüzün yardımcısı sensin.

Du skuer dog Møje og Kvide, ser det og tager det i din Hånd; Staklen tyr hen til dig, du er den faderløses Hjælper.

Kötünün, haksızın kolunu kır, Sormadık hesap kalmasın yaptığı kötülükten.

Knus den ondes, den gudløses Arm, hjemsøg hans Gudløshed, så den ej findes!

RAB sonsuza dek kral kalacak, Uluslar O’nun ülkesinden temizlenecek.

HERREN er Konge evigt og altid, Hedningerne er ryddet bort af hans Land;

Mazlumların dileğini duyarsın, ya RAB, Yüreklendirirsin onları, Kulağın hep üzerlerinde;

du har hørt de ydmyges Ønske, HERRE, du styrker deres Hjerte, vender Øret til

Öksüze, düşküne hakkını vermek için, Bir daha dehşet saçmasın ölümlü insan.

for at skaffe fortrykte og faderløse Ret. Ikke skal dødelige mer øve Vold.