Psalms 2

 Varför larma hedningarna  och tänka folken fåfänglighet?

[] Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

 Jordens konungar resa sig upp,  och furstarna rådslå med varandra,  mot HERREN och hans smorde:

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB’be ve meshettiği krala karşı.

 »Låt oss slita sönder deras bojor  och kasta deras band ifrån oss.»

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

 Han som bor i himmelen ler,  HERREN bespottar dem.

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

 Då talar han till dem i sin vrede,  och i sin förgrymmelse förskräcker han dem:

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

 »Jag själv har insatt min konung  på Sion, mitt heliga berg.»

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon’a oturttum” diyor.

 Jag vill förtälja om vad beslutet är;  HERREN sade till mig:  »Du är min son,  jag har i dag fött dig.

[] RAB’bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

 Begär av mig,  så skall jag giva dig hedningarna till arvedel  och jordens ändar till egendom.

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

 Du skall sönderslå dem med järnspira,  såsom lerkärl skall du krossa dem.»

[] Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

 Så kommen nu till förstånd, I konungar;  låten varna eder, I domare på jorden.

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

 Tjänen HERREN med fruktan,  och fröjden eder med bävan.

RAB’be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

 Hyllen sonen, så att han icke vredgas  och I förgåns på eder väg;  ty snart kunde hans vrede upptändas.  Saliga äro alla de som taga sin tillflykt till honom.

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O’na sığınanlara!