Psalms 2

2:1

Varför larma hedningarna och tänka folken fåfänglighet?

چرا ملّتها شورش می‌کنند؟ چرا مردم بی‌جهت دسیسه می‌چینند؟

2:2

Jordens konungar resa sig upp, och furstarna rådslå med varandra, mot HERREN och hans smorde:

پادشاهان زمین قیام می‌کنند، و حاکمان علیه خداوند و برگزیدهٔ او توطئه می‌نمایند.

2:3

»Låt oss slita sönder deras bojor och kasta deras band ifrån oss.»

آنها می‌گویند: «بیایید زنجیر بندگیِ خداوند را پاره کنیم و خود را از قید و بند او آزاد سازیم.»

2:4

Han som bor i himmelen ler, HERREN bespottar dem.

خداوند که در آسمان بر تخت خود نشسته است، به نقشه‌های ایشان می‌خندد.

2:5

Då talar han till dem i sin vrede, och i sin förgrymmelse förskräcker han dem:

آنگاه از روی خشم آنها را سرزنش می‌نماید و با غضب خود آنها را به وحشت انداخته، می‌فرماید:

2:6

»Jag själv har insatt min konung på Sion, mitt heliga berg.»

«من پادشاهِ برگزیدهٔ خود را در صهیون، کوه مقدّس خود، بر تخت نشانده‌ام.»

2:7

Jag vill förtälja om vad beslutet är; HERREN sade till mig: »Du är min son, jag har i dag fött dig.

پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام می‌کنم، او به من گفته است: 'از امروز من پدر تو شده‌ام، و تو پسر من هستی.

2:8

Begär av mig, så skall jag giva dig hedningarna till arvedel och jordens ändar till egendom.

تو از من بخواه، و من تمام ملّتها را میراث تو می‌سازم؛ و تمام زمین از آن تو خواهد بود.

2:9

Du skall sönderslå dem med järnspira, såsom lerkärl skall du krossa dem.»

تو با عصای آهنین بر آنان حکمرانی خواهی کرد و مانند کوزهٔ کوزه‌گران آنان را درهم خواهی شکست.'»

2:10

Så kommen nu till förstånd, I konungar; låten varna eder, I domare på jorden.

اکنون ای پادشاهان، توجّه کنید و ای حکمرانان روی زمین، آگاه باشید.

2:11

Tjänen HERREN med fruktan, och fröjden eder med bävan.

خداوند را با ترس و لرز خدمت کنید.

2:12

Hyllen sonen, så att han icke vredgas och I förgåns på eder väg; ty snart kunde hans vrede upptändas. Saliga äro alla de som taga sin tillflykt till honom.

در برابر او تعظیم کنید، مبادا خشم او برافروخته شده شما را هلاک سازد. خوشا به حال کسانی‌که به او پناه می‌برند.