Job 11

Y RESPONDIÓ Sophar Naamathita, y dijo:
Ano ra ko Topara Naamati; i mea ia,
¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?
Kaua ranei hei whakautua te tini o nga kupu? A e whakatikaia ranei te tangata ngutu hohoro?
¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?
Ma au kupu whakapehapeha ranei e nohopuku ai nga tangata? A, ina tawai koe, kaua ranei he tangata e mea i a koe kia whakama?
Tú dices: Mi conversar es puro, Y yo soy limpio delante de tus ojos.
E mea ana hoki koe, He tino tika taku whakaako, a he ma ahau ki ou kanohi.
Mas ¡oh quién diera que Dios hablara, Y abriera sus labios contigo,
Aue, me i korero te Atua, me i puaki mai ona ngutu ki te whakahe i a koe!
Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, Que son de doble valor que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.
Me i whakaaturia mai e ia ki a koe nga mea ngaro o te matauranga, te huhua o nga ara o tana mahi! Na kia matau koe, he iti iho i ou he ta te Atua e tango nei i a koe.
¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?
Ina whakatakina e koe, e kitea ranei e koe te Atua? E tino kitea rawatia ranei e koe te Kaha Rawa?
Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás?
Kei te rangi te tiketike; ka pehea koe? Hohonu iho i te reinga; ko te aha e mohiotia e koe?
Su dimensión es más larga que la tierra, Y más ancha que la mar.
Ko tona takoto, roa atu i te whenua, whanui atu i te moana.
Si cortare, ó encerrare, Ó juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?
Ki te mea ka haukotia e ia, ka herehera ranei, ka whakawakia ranei, ma wai ia e arai?
Porque él conoce á los hombres vanos: Ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?
E mohio ana hoki ia ki nga tangata teka noa; a e kite ana ia i te he, ahakoa e kore e whakaaroa e ia.
El hombre vano se hará entendido, Aunque nazca como el pollino del asno montés.
Otiia ko te mea whakaarokore nei, ko te tangata kahore rawa ona hinengaro, ae ra, to te tangata rite i tona whanautanga kei te kuao kaihe mohoao.
Si tú apercibieres tu corazón, Y extendieres á él tus manos;
Ki te whakatikaia e koe tou ngakau, a ka wherahia ou ringa ki a ia;
Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, Y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;
Ki te mea he he kei tou ringa, whakamataratia atu, kaua hoki te kino e noho ki ou tapenakara;
Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, Y serás fuerte y no temerás:
He pono ko reira ara ai tou mata, te ai he ira; ae, ka u hoki koe, te ai he wehi:
Y olvidarás tu trabajo, Ó te acordarás de él como de aguas que pasaron:
Tera hoki koe e wareware ki tou mauiui; a e maharatia e koe ano ko nga wai kua rere atu.
Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; Resplandecerás, y serás como la mañana:
A ko tou ora tera e marama ke atu i to te poutumarotanga o ate ra; a ahakoa e pouri ano, ka rite ki te ata.
Y confiarás, que habrá esperanza; Y cavarás, y dormirás seguro:
Ka tatu ou whakaaro, no te mea ka whai tumanakohanga atu; ae, ka rapu koe i tetahi taha ou, i tetahi taha, a ka takoto marire koe.
Y te acostarás, y no habrá quien te espante: Y muchos te rogarán.
E takoto iho ano koe, te ai he kaiwhakawehi; he tokomaha ano hoki e whai kia paingia e koe.
Mas los ojos de los malos se consumirán, Y no tendrán refugio; Y su esperanza será agonía del alma.
Ka poko ia nga kanohi o te hunga kino, kore ake he rerenga mo ratou; ko ta ratou e tumanako atu ai ko te hemonga.