Job 14

EL HOMBRE nacido de mujer, Corto de días, y harto de sinsabores:

De mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen, en zat van onrust.

Que sale como una flor y es cortado; Y huye como la sombra, y no permanece.

Hij komt voort als een bloem, en wordt afgesneden; ook vlucht hij als een schaduw, en bestaat niet.

¿Y sobre éste abres tus ojos, Y me traes á juicio contigo?

Nog doet Gij Uw ogen over zulk een open; en Gij betrekt mij in het gericht met U.

¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een.

Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti: Tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

Dewijl zijn dagen bestemd zijn, het getal zijner maanden bij U is, en Gij zijn bepalingen gemaakt hebt, die hij niet overgaan zal;

Si tú lo dejares, él dejará de ser: Entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

Wend U van hem af, dat hij rust hebbe, totdat hij als een dagloner aan zijn dag een welgevallen hebbe.

Porque si el árbol fuere cortado, aún queda de él esperanza; retoñecerá aún, Y sus renuevos no faltarán.

Want voor een boom, als hij afgehouwen wordt, is er verwachting, dat hij zich nog zal veranderen, en zijn scheut niet zal ophouden.

Si se envejeciere en la tierra su raíz, Y su tronco fuere muerto en el polvo,

Indien zijn wortel in de aarde veroudert, en zijn stam in het stof versterft;

Al percibir el agua reverdecerá, Y hará copa como planta.

Hij zal van den reuk der wateren weder uitspruiten, en zal een tak maken, gelijk een plant.

Mas el hombre morirá, y será cortado; Y perecerá el hombre, ¿y dónde estará él?

Maar een man sterft, als hij verzwakt is, en de mens geeft den geest, waar is hij dan?

Las aguas de la mar se fueron, Y agotóse el río, secóse.

De wateren verlopen uit een meer, en een rivier droogt uit en verdort;

Así el hombre yace, y no se tornará á levantar: Hasta que no haya cielo no despertarán, Ni se levantarán de su sueño.

Alzo ligt de mens neder, en staat niet op; totdat de hemelen niet meer zijn, zullen zij niet opwaken, noch uit hun slaap opgewekt worden.

¡Oh quién me diera que me escondieses en el sepulcro, Que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, Que me pusieses plazo, y de mí te acordaras!

Och, of Gij mij in het graf verstaakt, mij verborgt, totdat Uw toorn zich afkeerde; dat Gij mij een bepaling steldet, en mijner gedachtig waart!

Si el hombre muriere, ¿volverá á vivir? Todos los días de mi edad esperaré, Hasta que venga mi mutación.

Als een man gestorven is, zal hij weder leven? Ik zou al de dagen mijns strijds hopen, totdat mijn verandering komen zou.

Aficionado á la obra de tus manos, Llamarás, y yo te responderé.

Dat Gij zoudt roepen, en ik U zou antwoorden, dat Gij tot het werk Uwer handen zoudt begerig zijn.

Pues ahora me cuentas los pasos, Y no das tregua á mi pecado.

Maar nu telt Gij mijn treden; Gij bewaart mij niet om mijner zonden wil.

Tienes sellada en saco mi prevaricación, Y coacervas mi iniquidad.

Mijn overtreding is in een bundeltje verzegeld, en Gij pakt mijn ongerechtigheid opeen.

Y ciertamente el monte que cae se deshace, Y las peñas son traspasadas de su lugar;

En voorwaar, een berg vallende vergaat, en een rots wordt versteld uit haar plaats;

Las piedras son desgastadas con el agua impetuosa, Que se lleva el polvo de la tierra: de tal manera haces tú perecer la esperanza del hombre.

De wateren vermalen de stenen, het stof der aarde overstelpt het gewas, dat van zelf daaruit voortkomt; alzo verderft Gij de verwachting des mensen.

Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; Demudarás su rostro, y enviaráslo.

Gij overweldigt hem in eeuwigheid, en hij gaat heen; veranderende zijn gelaat, zo zendt Gij hem weg.

Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; Ó serán humillados, y no entenderá de ellos.

Zijn kinderen komen tot eer, en hij weet het niet; of zij worden klein, en hij let niet op hen.

Mas su carne sobre él se dolerá, Y entristecerse ha en él su alma.

Maar zijn vlees, nog aan hem zijnde, heeft smart; en zijn ziel, in hem zijnde, heeft rouw.