Psalms 90

Lord, thou hast been our dwelling place in all generations.

Προσευχη του Μωυσεως, του ανθρωπου του Θεου. Κυριε, συ εγεινες εις ημας καταφυγη εις γενεαν και γενεαν.

Before the mountains were brought forth, or ever thou hadst formed the earth and the world, even from everlasting to everlasting, thou art God.

Πριν γεννηθωσι τα ορη, και πλασης την γην και την οικουμενην, και απο του αιωνος εως του αιωνος, συ εισαι ο Θεος.

90:3

Thou turnest man to destruction; and sayest, Return, ye children of men.

Επαναφερεις τον ανθρωπον εις τον χουν και λεγεις, Επιστρεψατε, υιοι των ανθρωπων.

90:4

For a thousand years in thy sight are but as yesterday when it is past, and as a watch in the night.

Διοτι χιλια ετη ενωπιον σου ειναι ως ημερα η χθες, ητις παρηλθε, και ως φυλακη νυκτος.

90:5

Thou carriest them away as with a flood; they are as a sleep: in the morning they are like grass which groweth up.

Κατακλυζεις αυτους ειναι ως ονειρον της αυγης, ως χορτος οστις παρερχεται

90:6

In the morning it flourisheth, and groweth up; in the evening it is cut down, and withereth.

το πρωι ανθει και παρακμαζει το εσπερας κοπτεται και ξηραινεται.

90:7

For we are consumed by thine anger, and by thy wrath are we troubled.

Διοτι εκλειπομεν εν τη οργη σου και εν τω θυμω σου ταραττομεθα.

90:8

Thou hast set our iniquities before thee, our secret sins in the light of thy countenance.

Εθεσας τας ανομιας ημων ενωπιον σου, τα κρυφια ημων εις το φως του προσωπου σου.

90:9

For all our days are passed away in thy wrath: we spend our years as a tale that is told.

Επειδη πασαι αι ημεραι ημων παρερχονται εν τη οργη σου διατρεχομεν τα ετη ημων ως διανοημα.