Psalms 10

Why standest thou afar off, O LORD? why hidest thou thyself in times of trouble?

Ya RAB, neden uzak duruyorsun, Sıkıntılı günlerde kendini gizliyorsun?

The wicked in his pride doth persecute the poor: let them be taken in the devices that they have imagined.

Kötüler gururla mazlumları avlıyor, Mazlumlar kötülerin kurduğu tuzağa düşüyor.

For the wicked boasteth of his heart's desire, and blesseth the covetous, whom the LORD abhorreth.

Kötü insan içindeki isteklerle övünür, Açgözlü insan RAB’be lanet okur, O’nu hor görür.

The wicked, through the pride of his countenance, will not seek after God: God is not in all his thoughts.

Kendini beğenmiş kötü insan Tanrı’ya yönelmez, Hep, “Tanrı yok!” diye düşünür.

His ways are always grievous; thy judgments are far above out of his sight: as for all his enemies, he puffeth at them.

Kötülerin yolları her zaman başarıya götürür. Öyle yücedir ki senin yargıların, Kötüler anlayamaz, düşmanına burun kıvırır.

He hath said in his heart, I shall not be moved: for I shall never be in adversity.

İçinden, “Ben sarsılmam” der, “Hiçbir zaman sıkıntıya düşmem.”

His mouth is full of cursing and deceit and fraud: under his tongue is mischief and vanity.

[] Ağzı lanet, hile ve zulüm dolu, Dilinin altında kötülük ve fesat saklı.

He sitteth in the lurking places of the villages: in the secret places doth he murder the innocent: his eyes are privily set against the poor.

Köylerin çevresinde pusu kurar, Masumu gizli yerlerde öldürür, Çaresizi sinsice gözler.

He lieth in wait secretly as a lion in his den: he lieth in wait to catch the poor: he doth catch the poor, when he draweth him into his net.

Gizli yerlerde pusuya yatar Çalılıktaki aslan gibi, Kapmak için mazlumu bekler Ve ağına düşürüp yakalar.

He croucheth, and humbleth himself, that the poor may fall by his strong ones.

Kurbanları çaresiz çöker, Saldıranın üstün gücü altında ezilir.

He hath said in his heart, God hath forgotten: he hideth his face; he will never see it.

Kötü insan içinden, “Tanrı unuttu” der, “Örttü yüzünü, asla göremez.”

Arise, O LORD; O God, lift up thine hand: forget not the humble.

Kalk, ya RAB, kaldır elini, ey Tanrı! Mazlumları unutma!

Wherefore doth the wicked contemn God? he hath said in his heart, Thou wilt not require it.

Neden kötü insan seni hor görsün, İçinden, “Tanrı hesap sormaz” desin?

Thou hast seen it; for thou beholdest mischief and spite, to requite it with thy hand: the poor committeth himself unto thee; thou art the helper of the fatherless.

Oysa sen sıkıntı ve acı çekenleri görürsün, Yardım etmek için onları izlersin; Çaresizler sana dayanır, Öksüzün yardımcısı sensin.

Break thou the arm of the wicked and the evil man: seek out his wickedness till thou find none.

Kötünün, haksızın kolunu kır, Sormadık hesap kalmasın yaptığı kötülükten.

The LORD is King for ever and ever: the heathen are perished out of his land.

RAB sonsuza dek kral kalacak, Uluslar O’nun ülkesinden temizlenecek.

LORD, thou hast heard the desire of the humble: thou wilt prepare their heart, thou wilt cause thine ear to hear:

Mazlumların dileğini duyarsın, ya RAB, Yüreklendirirsin onları, Kulağın hep üzerlerinde;

To judge the fatherless and the oppressed, that the man of the earth may no more oppress.

Öksüze, düşküne hakkını vermek için, Bir daha dehşet saçmasın ölümlü insan.