For we that are in this tabernacle do groan, being burdened: not for that we would be unclothed, but clothed upon, that mortality might be swallowed up of life.
تا زمانیکه در این خیمه به سر میبریم در زیر بارهای سنگین ناله و فغان میکنیم، امّا نه تنها نمیخواهیم خیمهٔ فعلی خود را از دست بدهیم، بلكه مایلیم پوششی آسمانی بر آن بیافزاییم تا سرانجام زندگی فانی ما در حیات غرق شود.