Job 14

انسان که از زن زاییده می‌شود، عمرش کوتاه و سراسر زحمت است.

homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis

همچون گُل می‌شکفد و بزودی پژمرده می‌شود و مانند سایه‌ای زودگذر و ناپایدار است.

quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet

پس ای خدا، چرا بر چنین موجودی این‌قدر سخت می‌گیری و از او بازخواست می‌‌کنی؟

et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium

هیچ‌کس نمی‌تواند از یک چیز ناپاک چیزی پاک به دست آورد.

quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es

طول عمر و شمارهٔ ماههای عمرش را تو از پیش تعیین نموده‌ای و کسی نمی‌تواند آن را تغییر بدهد.

breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt

پس از خطای او چشم بپوش و او را به حال خودش بگذار تا پیش از اینکه با زندگی وداع کند، لحظه‌ای آسوده باشد.

recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius

برای یک درخت این امید هست که اگر قطع گردد، دوباره سبز شود و شاخه‌های تازهٔ دیگری بیاورد.

lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant

هرچند ریشه‌اش در زمین کهنه شود و تنه‌اش در خاک بپوسد،

si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius

بازهم وقتی‌که آب به آن برسد، مثل یک نهال تازه جوانه می‌زند و شکوفه می‌آورد.

ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est

امّا انسان وقتی‌که مُرد فاسد می‌شود و از بین می‌رود و کجایند آنها؟

homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est

مانند آب دریا که بخار می‌شود و رودخانه‌ای که خشک می‌گردد،

quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat

انسان هم به خواب ابدی فرو می‌رود و تا نیست شدن آسمانها برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.

sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo

ای کاش مرا تا وقتی‌که غضبت فرو نشیند در زیر خاک پنهان می‌کردی؛ و باز مرا در یک زمان معیّن دوباره به یاد می‌آوردی.

quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei

وقتی انسان می‌میرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ امّا من در انتظار آن هستم که روزهای سخت زندگی‌ام پایان یابد و دوران شادکامی فرا رسد.

putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea

آن وقت تو مرا صدا می‌زنی و من جواب می‌دهم و تو از دیدن این مخلوقت خوشحال می‌شوی.

vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram

تو مراقب هر قدم من می‌باشی و گناهانم را در نظر نمی‌گیری.

tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis

مرا از گناه پاک می‌سازی و خطاهایم را می‌پوشانی.

signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam

زمانی می‌رسد که کوهها فرو می‌ریزند و از بین می‌روند. سنگها از جایشان کنده می‌شوند،

mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo

آب، سنگها را می‌ساید و سیلابها خاک زمین را می‌شوید. به همین ترتیب تمام امیدهای انسان را نقش برآب می‌سازی.

lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes

تو بر او غالب می‌شوی، و او را به چنگ مرگ می‌فرستی و برای ابد از بین می‌بری.

roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum

اگر فرزندانش به جاه و جلال برسند، او آگاه نمی‌شود و هرگاه خوار و حقیر گردند، بازهم بی‌اطّلاع می‌ماند.

sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget

او فقط درد خود را احساس می‌کند و برای خود ماتم می‌گیرد.

attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit