Psalms 2

چرا ملّتها شورش می‌کنند؟ چرا مردم بی‌جهت دسیسه می‌چینند؟

Miksi pakanat kiukuitsevat, ja kansat turhia ajattelevat?

پادشاهان زمین قیام می‌کنند، و حاکمان علیه خداوند و برگزیدهٔ او توطئه می‌نمایند.

Maan kuninkaat hankitsevat itseänsä, ja päämiehet keskenänsä neuvoa pitävät Herraa ja hänen voideltuansa vastaan.

آنها می‌گویند: «بیایید زنجیر بندگیِ خداوند را پاره کنیم و خود را از قید و بند او آزاد سازیم.»

Katkaiskaamme heidän siteensä, ja heittäkäämme meistä pois heidän köytensä.

خداوند که در آسمان بر تخت خود نشسته است، به نقشه‌های ایشان می‌خندد.

Mutta joka taivaissa asuu, nauraa heitä: Herra pilkkaa heitä.

آنگاه از روی خشم آنها را سرزنش می‌نماید و با غضب خود آنها را به وحشت انداخته، می‌فرماید:

Kerran hän puhuu heille vihoissansa, ja hirmuisuudessansa peljättää heitä.

«من پادشاهِ برگزیدهٔ خود را در صهیون، کوه مقدّس خود، بر تخت نشانده‌ام.»

Mutta minä asetin kuninkaani Zioniin, pyhälle vuorelleni.

پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام می‌کنم، او به من گفته است: 'از امروز من پدر تو شده‌ام، و تو پسر من هستی.

Minä tahdon saarnata senkaltaisesta säädystä, josta Herra minulle sanoi: Sinä olet minun poikani, tänäpänä minä sinun synnytin.

تو از من بخواه، و من تمام ملّتها را میراث تو می‌سازم؛ و تمام زمین از آن تو خواهد بود.

Ano minulta, niin minä annan pakanat perinnökses ja maailman ääret omakses.

تو با عصای آهنین بر آنان حکمرانی خواهی کرد و مانند کوزهٔ کوزه‌گران آنان را درهم خواهی شکست.'»

Sinun pitää särkemän heitä rautaisella valtikalla, ja niinkuin savisen astian heitä murentaman.

اکنون ای پادشاهان، توجّه کنید و ای حکمرانان روی زمین، آگاه باشید.

Nyt te kuninkaat, siis ymmärtäkäät, ja te maan tuomarit, antakaat teitänne kurittaa.

خداوند را با ترس و لرز خدمت کنید.

Palvelkaat Herraa pelvossa, ja iloitkaat vavistuksessa.

در برابر او تعظیم کنید، مبادا خشم او برافروخته شده شما را هلاک سازد. خوشا به حال کسانی‌که به او پناه می‌برند.

Antakaat suuta pojalle, ettei hän vihastuisi, ja te hukkuisitte tiellä; sillä hänen vihansa syttyy pian. Mutta autuaat ovat kaikki ne, jotka häneen uskaltavat.