Psalms 92

Bone estas glori la Eternulon Kaj prikanti Vian nomon, ho Plejaltulo;

En psalm, en sång för sabbatsdagen.

Rakonti matene pri Via boneco Kaj nokte pri Via fideleco,

 Det är gott att tacka HERREN  och att lovsjunga ditt namn, du den Högste,

Sur dekkorda instrumento kaj sur psaltero, Per solenaj sonoj de harpo.

 att om morgonen förkunna din nåd,  och när natten har kommit din trofasthet,

Ĉar Vi ĝojigis min, ho Eternulo, per Viaj agoj; La farojn de Viaj manoj mi prikantos.

 med tiosträngat instrument och psaltare,  med spel på harpa.

Kiel grandaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Tre profundaj estas Viaj pensoj.

 Ty du gläder mig, HERRE, med dina gärningar;  jag vill jubla över dina händers verk.

Malklerulo ne scias, Kaj malsaĝulo tion ne komprenas.

 Huru stora äro icke dina verk, o HERRE!  Ja, övermåttan djupa äro dina tankar.

Kiam malvirtuloj verdestas kiel herbo Kaj ĉiuj malbonaguloj floras, Tio kondukas al ilia ekstermiĝo por eterne.

 En oförnuftig man besinnar det ej,  och en dåre förstår icke sådant.

Kaj Vi estas alta eterne, ho Eternulo.

 Om ock de ogudaktiga grönska såsom gräs  och ogärningsmännen blomstra allasammans,  så sker det till fördärv för evig tid.

Ĉar jen Viaj malamikoj, ho Eternulo, Jen Viaj malamikoj pereas, Diskuras ĉiuj malbonaguloj.

 Men du, HERRE, är hög evinnerligen.

Sed mian kornon Vi altigas kiel la kornon de bubalo; Mi estas oleita per freŝa oleo.

 Ty se, dina fiender, HERRE,  se, dina fiender förgås,  alla ogärningsmännen bliva förströdda.

Kaj mia okulo rigardas miajn malamikojn; Pri la malbonaguloj, miaj kontraŭuloj, aŭdas miaj oreloj.

 Men mitt horn gör du högt såsom vildoxens;  jag varder övergjuten med frisk olja.

Virtulo verdestas, kiel palmo, Staras alte, kiel cedro sur Lebanon.

 Och med lust får mitt öga skåda på mina förföljare  och mina öron höra om de onda      som resa sig upp mot mig.

Plantitaj en la domo de la Eternulo, Ili verdestas en la kortoj de nia Dio.

 Den rättfärdige grönskar såsom ett palmträd,  såsom en ceder på Libanon växer han till.

Ili floras ankoraŭ en la maljuneco, Estas sukplenaj kaj freŝaj,

 Ja, sådana äro planterade i HERRENS hus;  de grönska i vår Guds gårdar.

Por sciigi, ke la Eternulo estas justa, Mia fortikaĵo, kaj ne ekzistas en Li maljusteco.

 Ännu när de bliva gamla, skjuta de skott,  de frodas och grönska; [ (Psalms 92:16)  så för att de skola förkunna att HERREN är rättfärdig,  min klippa, han i vilken orätt icke finnes. ]