Psalms 2

2:1

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

Hvorfor larmer hedningene og grunder folkene på det som fåfengt er?

2:2

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

Jordens konger reiser sig, og fyrstene rådslår sammen mot Herren og mot hans salvede:

2:3

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

La oss sprenge deres bånd og kaste deres rep av oss!

2:4

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

Han som troner i himmelen, ler, Herren spotter dem.

2:5

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

Så taler han til dem i sin vrede, og i sin harme forferder han dem:

2:6

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

Og jeg har dog innsatt min konge på Sion, mitt hellige berg!

2:7

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

Jeg vil kunngjøre hvad fastsatt er: Herren sa til mig: Du er min sønn, jeg har født dig idag.

2:8

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

Begjær av mig! Så vil jeg gi dig hedningene til arv og jordens ender til eie.

2:9

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

Du skal knuse dem med jernstav; som en pottemakers kar skal du sønderslå dem.

2:10

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

Og nu, I konger, gå viselig frem! La eder advare, I dommere på jorden!

2:11

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

Tjen Herren med frykt og juble med beven!

2:12

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.

Kyss Sønnen, forat han ikke skal bli vred, og I gå til grunne på veien! For snart kunde hans vrede optendes. Salige er alle de som tar sin tilflukt til ham.