Proverbs 9

De opperste Wijsheid heeft Haar huis gebouwd; Zij heeft Haar zeven pilaren gehouwen.

Η σοφια ωκοδομησε τον οικον αυτης, ελατομησε τους στυλους αυτης επτα

Zij heeft Haar slachtvee geslacht. Zij heeft Haar wijn gemengd; ook heeft Zij Haar tafel toegericht.

εσφαξε τη σφαγια αυτης, εκερασε τον οινον αυτης, και ητοιμασε την τραπεζαν αυτης

Zij heeft Haar dienstmaagden uitgezonden; Zij nodigt op de tinnen van de hoogten der stad:

απεστειλε τας θεραπαινας αυτης, κηρυττει επι των υψηλων τοπων της πολεως,

Wie is slecht? Hij kere zich herwaarts! Tot de verstandeloze zegt Zij:

Οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και, προς τους ενδεεις φρενων, λεγει προς αυτους,

Komt, eet van Mijn brood, en drinkt van den wijn, dien Ik gemengd heb.

Ελθετε, φαγετε απο του αρτου μου, και πιετε απο του οινου τον οποιον εκερασα

Verlaat de slechtigheden, en leeft; en treedt in den weg des verstands.

αφησατε την αφροσυνην και ζησατε και κατευθυνθητε εν τη οδω της συνεσεως.

Wie den spotter tuchtigt, behaalt zich schande; en die den goddeloze bestraft, zijn schandvlek.

Ο νουθετων χλευαστην λαμβανει εις εαυτον ατιμιαν και ο ελεγχων τον ασεβη λαμβανει εις εαυτον μωμον.

Bestraf den spotter niet, opdat hij u niet hate; bestraf den wijze, en hij zal u liefhebben.

Μη ελεγχε χλευαστην, δια να μη σε μισηση ελεγχε σοφον, και θελει σε αγαπησει.

Leer den wijze, zo zal hij nog wijzer worden; onderwijs den rechtvaardige, zo zal hij in leer toenemen.

Διδε αφορμην εις τον σοφον και θελει γεινει σοφωτερος διδασκε τον δικαιον και θελει αυξηθη εις μαθησιν.

De vreze des HEEREN is het beginsel der wijsheid, en de wetenschap der heiligen is verstand.

Αρχη σοφιας φοβος Κυριου και επιγνωσις αγιων φρονησις.

Want door Mij zullen uw dagen vermenigvuldigen, en de jaren des levens zullen u toegedaan worden.

Διοτι δι εμου αι ημεραι σου θελουσι πολλαπλασιασθη, και ετη ζωης θελουσι προστεθη εις σε.

Indien gij wijs zijt, gij zijt wijs voor uzelven; en zijt gij een spotter, gij zult het alleen dragen.

Εαν γεινης σοφος, θελεις εισθαι σοφος δια σεαυτον και εαν γεινης χλευαστης, συ μονος θελεις πασχει.

Een zotte vrouw is woelachtig, de slechtigheid zelve, en weet niet met al.

Γυνη αφρων, θρασεια, ανοητος και μη γνωριζουσα μηδεν

En zij zit aan de deur van haar huis, op een stoel, op de hoge plaatsen der stad;

καθηται εν τη θυρα της οικιας αυτης επι θρονου, εν τοις υψηλοις τοποις της πολεως,

Om te roepen degenen, die op den weg voorbijgaan, die hun paden recht maken, zeggende:

προσκαλουσα τους διαβατας τους κατευθυνομενους εις την οδον αυτων

Wie is slecht? Hij kere zich herwaarts; en tot den verstandeloze zegt zij:

οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και προς τον ενδεη φρενων, λεγει προς αυτον,

De gestolen wateren zijn zoet, en het verborgen brood is liefelijk.

Τα κλοπιμαια υδατα ειναι γλυκεα, και ο κρυφιος αρτος ειναι ηδυς.

Maar hij weet niet, dat aldaar doden zijn; haar genoden zijn in de diepten der hel.

Αλλ αυτος αγνοει οτι εκει ειναι οι νεκροι, και εις τα βαθη του αδου οι κεκλημενοι αυτης.