Psalms 2

Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?

[] Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB’be ve meshettiği krala karşı.

Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon’a oturttum” diyor.

Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

[] RAB’bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.

[] Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.

RAB’be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O’na sığınanlara!