Galatians 3

O, I uforstandige Galatere! hvem har fortryllet eder, I, hvem Jesus Kristus blev malet for Øje som korsfæstet?

Ω ανοητοι Γαλαται, τις σας εβασκανεν, ωστε να μη πειθησθε εις την αληθειαν σεις, εμπροσθεν εις τους οφθαλμους των οποιων ο Ιησους Χριστος, διεγραφη εσταυρωμενος μεταξυ σας;

Kun dette vil jeg vide af eder: Var det ved Lovens Gerninger, I modtoge Ånden, eller ved i Tro at høre?

Τουτο μονον θελω να μαθω απο σας Εξ εργων νομου ελαβετε το Πνευμα, η εξ ακοης της πιστεως;

Ere I så uforstandige? ville I, som begyndte i Ånd, nu ende i Kød?

τοσον ανοητοι εισθε; αφου ηρχισατε με το Πνευμα, τωρα τελειονετε με την σαρκα;

Have I da prøvet så meget forgæves? hvis det da virkelig er forgæves!

εις ματην επαθετε τοσα; αν μονον εις ματην.

Mon da han, som meddeler eder Ånden og virker kraftige Gerninger iblandt eder, gør dette ved Lovens Gerninger eller ved, at I høre i Tro?

Εκεινος λοιπον οστις χορηγει εις εσας το Πνευμα και ενεργει θαυματα μεταξυ σας, εξ εργων νομου καμνει ταυτα η εξ ακοης πιστεως;

ligesom jo "Abraham troede Gud, og det blev regnet ham til Retfærdighed".

καθως ο Αβρααμ επιστευσεν εις τον Θεον, και ελογισθη εις αυτον εις δικαιοσυνην.

Erkender altså, at de, som ere af Tro, disse ere Abrahams Børn.

Εξευρετε λοιπον οτι οι οντες εκ πιστεως, ουτοι ειναι υιοι του Αβρααμ.

Men da Skriften forudså, at det er af Tro, at Gud retfærdiggør Hedningerne, forkyndte den forud Abraham det Evangelium: "I dig skulle alle Folkeslagene velsignes",

Προιδουσα δε η γραφη οτι εκ πιστεως δικαιονει τα εθνη ο Θεος, προηγγειλεν εις τον Αβρααμ οτι θελουσιν ευλογηθη εν σοι παντα τα εθνη.

så at de, som ere af Tro, velsignes sammen med den troende Abraham.

Ωστε οι οντες εκ πιστεως ευλογουνται μετα του πιστου Αβρααμ.

Thi så mange, som holde sig til Lovens Gerninger, ere under Forbandelse; thi der er skrevet: "Forbandet hver den, som ikke bliver i alle de Ting, som ere skrevne i Lovens Bog, så han gør dem."

Διοτι οσοι ειναι εξ εργων νομου, υπο καταραν ειναι επειδη ειναι γεγραμμενον Επικαταρατος πας οστις δεν εμμενει εν πασι τοις γεγραμμενοις εν τω βιβλιω του νομου, ωστε να πραξη αυτα.

Men at ingen bliver retfærdiggjort for Gud ved Lov, er åbenbart, thi "deri retfærdige skal leve af Tro."

Οτι δε ουδεις δικαιουται δια του νομου ενωπιον του Θεου, ειναι φανερον, διοτι ο δικαιος θελει ζησει εκ πιστεως,

Men Loven beror ikke på Tro; men: "Den, som gør disse Ting, skal leve ved dem."

ο δε νομος δεν ειναι εκ πιστεως αλλ ο ανθρωπος ο πραττων αυτα θελει ζησει δι αυτων.

Kristus har løskøbt os fra Lovens Forbandelse, idet han blev en Forbandelse for os (thi der er skrevet: "Forbandet er hver den, som hænger på et Træ"),

Ο Χριστος εξηγορασεν ημας εκ της καταρας του νομου, γενομενος καταρα υπερ ημων διοτι ειναι γεγραμμενον Επικαταρατος πας ο κρεμαμενος επι ξυλου.

for at Abrahams Velsignelse måtte komme til Hedningerne i Kristus Jesus, for at vi kunde få Åndens Forjættelse ved Troen.

Δια να ελθη εις τα εθνη η ευλογια του Αβρααμ δια Ιησου Χριστου, ωστε να λαβωμεν την επαγγελιαν του Πνευματος δια της πιστεως.

Brødre! jeg taler på Menneskevis: Ingen ophæver dog et Menneskes stadfæstede Arvepagt eller føjer noget dertil.

Αδελφοι, κατα ανθρωπον ομιλω ομως και ανθρωπου διαθηκην κεκυρωμενην ουδεις αθετει η προσθετει εις αυτην.

Men Abraham og hans Sæd bleve Forjættelserne tilsagte; der siges ikke: "og Sædene", som om mange, men som om eet: "og din Sæd", hvilken er Kristus.

Προς δε τον Αβρααμ ελαληθησαν αι επαγγελιαι και προς το σπερμα αυτου δεν λεγει, Και προς τα σπερματα, ως περι πολλων, αλλ ως περι ενος, Και προς το σπερμα σου, οστις ειναι ο Χριστος.

Jeg mener dermed dette: En Pagt, som forud er stadfæstet af Gud, kan Loven, som blev til fire Hundrede og tredive År senere, ikke gøre ugyldig, så at den skulde gøre Forjættelsen til intet.

Τουτο δε λεγω οτι διαθηκην προκεκυρωμενην εις τον Χριστον υπο του Θεου ο μετα ετη τετρακοσια τριακοντα γενομενος νομος δεν ακυρονει, ωστε να καταργηση την επαγγελιαν.

Thi fås Arven ved Lov, da fås den ikke mere ved Forjættelse; men til Abraham har Gud skænket den ved Forjættelse.

Διοτι εαν η κληρονομια ηναι εκ νομου, δεν ειναι πλεον εξ επαγγελιας αλλ εις τον Αβρααμ δι επαγγελιας εχαρισε ταυτην ο Θεος.

Hvad skulde da Loven? Den blev føjet til for Overtrædelsernes Skyld (indtil den Sæd kom, hvem Forjættelsen gjaldt), besørget ved Engle, ved en Mellemmands Hånd.

Δια τι λοιπον εδοθη ο νομος; Εξ αιτιας των παραβασεων προσετεθη, εωσου ελθη το σπερμα, προς το οποιον εγεινεν η επαγγελια, διαταχθεις δι αγγελων δια χειρος μεσιτου

Men en Mellemmand er ikke kun for een Part; Gud derimod er een.

ο δε μεσιτης δεν ειναι ενος, ο Θεος ομως ειναι εις.

Er da Loven imod Guds Forjættelser? Det være langtfra! Ja, hvis der var givet en Lov, som kunde levendegøre, da var Retfærdigheden virkelig af Lov.

Ο νομος λοιπον εναντιος των επαγγελιων του Θεου ειναι; Μη γενοιτο. Διοτι εαν ηθελε δοθη νομος δυναμενος να ζωοποιηση, η δικαιοσυνη ηθελεν εισθαι τωοντι εκ του νομου

Men Skriften har indesluttet alt under Synd, for at Forjættelsen skulde af Tro på Jesus Kristus gives dem, som tro.

η γραφη ομως συνεκλεισε τα παντα υπο την αμαρτιαν, δια να δοθη η επαγγελια εκ πιστεως Ιησου Χριστου εις τους πιστευοντας.

Men førend Troen kom, holdtes vi indelukkede under Lovens Bevogtning til den Tro, som skulde åbenbares,

Πριν δε ελθη η πιστις, εφρουρουμεθα υπο τον νομον συγκεκλεισμενοι εις την πιστιν, ητις εμελλε να αποκαλυφθη.

så at Loven er bleven os en Tugtemester til Kristus, for at vi skulde blive retfærdiggjorte af Tro.

Ωστε ο νομος εγεινε παιδαγωγος ημων εις τον Χριστον, δια να δικαιωθωμεν εκ πιστεως.

Men efter at Troen er kommen, ere vi ikke mere under Tugtemester.

αφου ομως ηλθεν η πιστις, δεν ειμεθα πλεον υπο παιδαγωγον.

Thi alle ere I Guds Børn ved Troen på Kristus Jesus.

Διοτι παντες εισθε υιοι Θεου δια της πιστεως της εν Χριστω Ιησου

Thi I, så mange som bleve døbte til Kristus, have iført eder Kristus.

επειδη οσοι εβαπτισθητε εις Χριστον, Χριστον ενεδυθητε.

Her er ikke Jøde eller Græker; her er ikke Træl eller fri; her er ikke Mand og Kvinde; thi alle ere I een i Kristus Jesus.

Δεν ειναι πλεον Ιουδαιος ουδε Ελλην, δεν ειναι δουλος ουδε ελευθερος, δεν ειναι αρσεν και θηλυ διοτι παντες σεις εισθε εις εν Χριστω Ιησου

Men når I høre Kristus til, da ere I jo Abrahams Sæd, Arvinger ifølge Forjættelse.

εαν δε ησθε του Χριστου, αρα εισθε σπερμα του Αβρααμ και κατα την επαγγελιαν κληρονομοι.