Psalms 26

(Af David.) Skaf mig ret, o HERRE, thi jeg vandrer i Uskyld, stoler på HERREN uden at vakle.

Beni haklı çıkar, ya RAB, Çünkü dürüst bir yaşam sürdüm; Sarsılmadan RAB’be güvendim.

Ransag mig, HERRE, og prøv mig, gransk mine Nyrer og mit Hjerte;

Dene beni, ya RAB, sına; Duygularımı, düşüncelerimi yokla.

thi din Miskundhed står mig for Øje, jeg vandrer i din Sandhed.

Çünkü sevgini hep göz önünde tutuyor, Senin gerçeğini yaşıyorum ben.

Jeg tager ej Sæde blandt Løgnere, blandt falske kommer jeg ikke.

Yalancılarla oturmam, İkiyüzlülerin suyuna gitmem.

Jeg hader de ondes Forsamling, hos gudløse sidder jeg ej.

Kötülük yapanlar topluluğundan nefret ederim, Fesatçıların arasına girmem.

Jeg tvætter mine Hænder i Renhed, at jeg kan vandre omkring dit Alter, HERRE,

Suçsuzluğumu göstermek için ellerimi yıkar, Sunağının çevresinde dönerim, ya RAB,

for at istemme Takkesang, fortælle om alle dine Undere.

Yüksek sesle şükranımı duyurmak Ve bütün harikalarını anlatmak için.

HERRE, jeg elsker dit Hus, det Sted, hvor din Herlighed bor.

Severim, ya RAB, yaşadığın evi, Görkeminin bulunduğu yeri.

Bortriv ikke min Sjæl med Syndere, mit Liv med blodstænkte Mænd,

Günahkârların, Eli kanlı adamların yanısıra canımı alma.

i hvis Hænder er Skændselsdåd, hvis højre er fuld af Bestikkelse.

Onların elleri kötülük aletidir, Sağ elleri rüşvet doludur.

Jeg har jo vandret i Uskyld, forløs mig og vær mig nådig!

Ama ben dürüst yaşarım, Kurtar beni, lütfet bana!

Min Fod står på den jævne Grund, i Forsamlinger vil jeg love HERREN.

Ayağım emin yerde duruyor. Topluluk içinde sana övgüler sunacağım, ya RAB.