Psalms 144

(Af David.) Lovet være HERREN, min Klippe, som oplærer mine hænder til Strid mine Fingre til Krig,

خداوند را که پشتیبان من است سپاس باد! او مرا برای میدان جنگ تعلیم می‌دهد.

min Miskundhed og min Fæstning, min Klippeborg, min Frelser, mit Skjold og den, jeg lider på, som underlægger mig Folkeslag!

او پشت و پناه من است، او سپر و نجات‌دهندهٔ من است، به او توکّل دارم و او مردم را تحت فرمان من خواهد آورد.

HERRE, hvad er et Menneske, at du kendes ved det, et Menneskebarn, at du agter på ham?

خداوندا، انسان چیست که تو به او توجّه داری؟ و بنی‌آدم کیست که او را به‌خاطر آوری؟

Mennesket er som et Åndepust, dets Dage som svindende Skygge.

او مانند سایه درگذر است و عمرش بیش از یک نفس نیست.

HERRE, sænk din Himmel, stig ned og rør ved Bjergene, så at de ryger;

ای خداوند، آسمان را بگشا و پایین بیا. کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.

slyng Lynene ud og adsplit Fjenderne, send dine Pile og indjag dem Rædsel;

رعد و برق را بفرست و دشمنان خود را پراکنده کن و با تیرهای خود آنها را تار و مار گردان.

udræk din Hånd fra det høje, fri og frels mig fra store Vande,

دست خود را از عالم بالا دراز کن و مرا از عمق آبها، و از دست این بیگانگان نجات بده.

fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

حرفهای آنان دروغ است و قسم دروغ می‌خورند.

Gud, jeg vil synge dig en ny Sang, lege for dig på tistrenget Harpe,

خداوندا، برای تو سرودی تازه می‌خوانم و با بربط ده تار می‌سرایم.

du, som giver Konger Sejr og udfrier David, din Tjener.

پادشاهان را به پیروزی می‌رسانی و بنده‌ات، داوود را آزاد می‌سازی.

Fri mig fra det onde Sværd, frels mig fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

خداوندا، مرا از دست دشمن ظالم برهان و از چنگ بیگانگان که سخنانشان سراسر دروغ است، نجات بده.

I Ungdommen er vore Sønner som højvoksne Planter, vore Døtre er som Søjler, udhugget i Tempelstil;

پسران ما در جوانی، همچون نهالان، برومند و قد بلند گردند، دختران ما، چون ستونهای تراشیدهٔ کاخ پادشاهان باشند،

vore Forrådskamre er fulde, de yder Forråd på, Forråd, vore Hjorde føder Tusinder, Titusinder på vore Marker,

انبارهای ما، پُر از محصولات گوناگون، و گوسفندان ما در صحرا هزاران برّه بزایند.

fede er vore Okser; intet Murbrud, ingen Udvandring, ingen Skrigen på Torvene.

گاوهای ما، بدون از دست دادن گوساله‌ای، بارور و کثیر شوند. در کوچه‌های ما صدای هیچ غم و ناله‌ای نباشد.

Saligt det Folk, der er således stedt, saligt det Folk, hvis Gud er HERREN!

خوشا به حال ملّتی که از این برکات بهره‌مند گردند و خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است.