Psalms 2

Proč se bouří národové, a lidé daremné věci přemyšlují?

[] Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Sstupují se králové zemští, a knížata se spolu radí proti Hospodinu, a proti pomazanému jeho,

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB’be ve meshettiği krala karşı.

Říkajíce: Roztrhejme svazky jejich, a zavrzme od sebe provazy jejich.

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

Ale ten, jenž přebývá v nebesích, směje se, Pán posmívá se jim.

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

Tehdáž mluviti bude k nim v hněvě svém, a v prchlivosti své předěsí je, řka:

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Jáť jsem ustanovil krále svého nad Sionem, horou svatou mou.

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon’a oturttum” diyor.

Vypravovati budu úsudek. Hospodin řekl ke mně: Syn můj ty jsi, já dnes zplodil jsem tě.

[] RAB’bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Požádej mne, a dámť národy, dědictví tvé, a končiny země, vládařství tvé.

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Roztlučeš je prutem železným, a jako nádobu hrnčířskou roztříštíš je.

[] Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

A protož, králové, nyní srozumějte, vyučujte se, soudcové zemští.

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Služte Hospodinu v bázni, a veselte se s třesením.

RAB’be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Líbejte syna, aby se nerozhněval, a zhynuli byste na cestě, jakž by se jen málo zapálil hněv jeho. Blahoslavení jsou všickni, kteříž doufají v něho.

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O’na sığınanlara!