II Corinthians 2

А я постановив у собі те, щоб до вас не прийти знов у смутку.

Sed mi decidis por mi mem, ke mi ne venos al vi denove en malĝojo.

Бо коли я засмучую вас, то хто той, хто потішить мене, як не той, кого я засмутив?

Ĉar se mi vin malĝojigas, kiu do min ĝojigas, krom tiu, kiu estas malĝojigata de mi?

І це саме писав я до вас, щоб, прийшовши, я смутку не мав би від тих, що від них мені тішитися належало, про всіх вас бувши певний, що радість моя то радість усіх вас!

Kaj mi skribis tion saman, por ke, veninte, mi ne havu malĝojon de tiuj, pri kiuj mi devus ĝoji, fidante pri vi ĉiuj, ke mia ĝojo estas la ĝojo de vi ĉiuj.

2:4

Бо з великого горя та з туги сердечної я написав вам з рясними слізьми не на те, щоб були ви засмучені, але щоб пізнали любов, що в мене її пребагато до вас!

Ĉar el multe da aflikto kaj kora dolorego mi skribis al vi kun multaj larmoj, ne por ke vi malĝoju, sed ke vi sciu la amon, kiun mi havas al vi abunde.

2:5

А як хто засмутив, не мене засмутив, а почасти щоб не пригнітити і всіх вас.

Sed se iu kaŭzis malĝojon, li kaŭzis malĝojon ne al mi, sed parte (por ne tro forte vin premi) al vi ĉiuj.

2:6

Досить такому карання того, що від багатьох,

Sufiĉa al tia homo estas tiu puno, farita de la plimulto;

2:7

через те навпаки, краще простити й потішити, щоб смуток великий його не пожер.

pro tio, kontraŭe, vi devus lin pardoni kaj konsoli, por ke tia homo neniel forglutiĝu per sia troa malĝojo.

2:8

Через те вас благаю: зміцніть до нього любов!

Tial mi petegas vin, ke vi konfirmu al li vian amon.

2:9

Бо на це я й писав, щоб пізнати ваш досвід, чи в усім ви слухняні.

Ĝuste por tio mi ja skribis, ke mi vin provu, ĉu vi en ĉio estas obeemaj.