Psalms 56

Acı bana, ey Tanrı, Çünkü ayak altında çiğniyor insanlar beni, Gün boyu saldırıp eziyorlar.

Til sangmesteren; efter "Den målløse due på de fjerne steder"; av David; en gyllen sang da filistrene grep ham i Gat.

Düşmanlarım ayak altında çiğniyor beni her gün, Küstahça saldırıyor çoğu.

Vær mig nådig, Gud! for mennesker vil opsluke mig; hele dagen trenger de mig med krig.

Sana güvenirim korktuğum zaman.

Mine fiender søker å opsluke mig hele dagen; for mange er de som strider mot mig i overmot.

Tanrı’ya, sözünü övdüğüm Tanrı’ya Güvenirim ben, korkmam. İnsan bana ne yapabilir?

På den dag jeg frykter, setter jeg min lit til dig.

Gün boyu sözlerimi çarpıtıyorlar, Hakkımda hep kötülük tasarlıyorlar.

Ved Gud priser jeg hans ord; til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde kjød kunne gjøre mig?

Fesatlık için uğraşıyor, pusuya yatıyor, Adımlarımı gözlüyor, canımı almak istiyorlar.

Hele dagen forvender de mine ord; alle deres tanker er mig imot til det onde.

Kötülüklerinin cezasından kurtulacaklar mı? Ey Tanrı, halkları öfkeyle yere çal!

De slår sig sammen, de lurer, de tar vare på mine trin, fordi de står mig efter livet.

Çektiğim acıları kaydettin, Gözyaşlarımı tulumunda biriktirdin! Bunlar defterinde yazılı değil mi?

Skulde de undslippe tross sin ondskap? Støt folkeslag ned i vrede, Gud!

Seslendiğim zaman, Düşmanlarım geri çekilecek. Biliyorum, Tanrı benden yana.

Hvor ofte jeg har flyktet, det har du tellet; mine tårer er gjemt i din flaske; står de ikke i din bok?

Sözünü övdüğüm Tanrı’ya, Sözünü övdüğüm RAB’be,

Da skal mine fiender vende tilbake, på den dag jeg roper; dette vet jeg at Gud er med mig.

Tanrı’ya güvenirim ben, korkmam; İnsan bana ne yapabilir?

Ved Gud priser jeg ordet; ved Herren priser jeg ordet.

Ey Tanrı, sana adaklar adamıştım, Şükran kurbanları sunmalıyım şimdi.

Til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde et menneske kunne gjøre mig?

Çünkü canımı ölümden kurtardın, Ayaklarımı tökezlemekten korudun; İşte yaşam ışığında, Tanrı huzurunda yürüyorum.

På mig, Gud, hviler løfter til dig; jeg vil betale dig med takksigelser. For du har fridd min sjel fra døden, ja mine føtter fra fall, så jeg kan vandre for Guds åsyn i de levendes lys.