Psalms 132

Cántico gradual. ACUÉRDATE, oh JEHOVÁ, de David, Y de toda su aflicción;

Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;

Que juró él á JEHOVÁ, Prometió al Fuerte de Jacob:

Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:

No entraré en la morada de mi casa, Ni subiré sobre el lecho de mi estrado;

Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;

No daré sueño á mis ojos, Ni á mis párpados adormecimiento.

Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,

Hasta que halle lugar para JEHOVÁ, Moradas para el Fuerte de Jacob.

Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.

He aquí, en Ephrata oímos de ella: Hallamósla en los campos del bosque.

Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.

Entraremos en sus tiendas; Encorvarnos hemos al estrado de sus pies.

Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.

Levántate, oh JEHOVÁ, á tu reposo; Tú y el arca de tu fortaleza.

Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.

Tus sacerdotes se vistan de justicia, Y regocíjense tus santos.

Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.

Por amor de David tu siervo No vuelvas de tu ungido el rostro.

Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.

En verdad juró JEHOVÁ á David, No se apartará de ellos: Del fruto de tu vientre pondré sobre tu trono.

La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;

Si tus hijos guardaren mi alianza, Y mi testimonio que yo les enseñaré, Sus hijos también se sentarán sobre tu trono para siempre.

Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.

Porque JEHOVÁ ha elegido á Sión; Deseóla por habitación para sí.

Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:

Éste es mi reposo para siempre: Aquí habitaré, porque la he deseado.

Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.

Á su mantenimiento daré bendición: Sus pobres saciaré de pan.

Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.

Asimismo vestiré á sus sacerdotes de salud, Y sus santos darán voces de júbilo.

Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.

Allí haré reverdecer el cuerno de David: He prevenido lámpara á mi ungido.

Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.

Á sus enemigos vestiré de confusión: Mas sobre él florecerá su corona.

Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.