Song of Solomon 2

Jam jest jako róża Sarońska, a lilija przy dolinach.
Я саронська троянда, я долинна лілея!
Jako lilija między cierniem, tak przyjaciółka moja między pannami.
Як лілея між тереном, так подруга моя поміж дівами!
Jako jabłoń między drzewem leśnem, tak miły mój między młodzieńcami. Pragnęłam siedzieć w cieniu jego, i siedzę; bo owoc jego słodki jest ustom moim.
Як та яблуня між лісовими деревами, так мій коханий поміж юнаками, його тіні жадала й сиділа я в ній, і його плід для мого піднебіння солодкий!
Wprowadził mię w dom wina, mając za chorągiew miłość przeciwko mnie.
Він впровадив мене до винярні, а прапор його надо мною кохання!
Oczerstwijcie mię temi flaszami, posilcie mię temi jabłkami; boć omdlewam od miłości.
Підкріпіте мене виноградовим печивом, освіжіть мене яблуками, бо я хвора з кохання!
Lewica jego pod głową moją, a prawica jego obłapia mię.
Ліва рука його під головою моєю, правиця ж його пригортає мене!...
Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! przez sarny i łanie polne, abyście nie budziły i nie przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce.
Заклинаю я вас, дочки єрусалимські, газелями чи польовими оленями, щоб ви не сполохали, й щоб не збудили кохання, аж доки йому до вподоби!...
Głos miłego mego! oto on idzie skacząc po tych górach, a poskakując po tych pagórkach.
Голос мого коханого!... Ось він іде, ось він скаче горами, по пагірках вистрибує...
Miły mój podobny jest sarnie, albo młodemu jelonkowi; oto on stoi za ścianą naszą, wygląda z okien, patrzy przez kraty.
Мій коханий подібний до сарни чи до молодого оленя. Он стоїть він у нас за стіною, зазирає у вікна, заглядає у ґрати...
Ozwał się miły mój, a rzekł mi: Wstań, przyjaciółko moja! piękna moja! a pójdź.
Мій коханий озвався й промовив до мене: Уставай же, подруго моя, моя красна, й до мене ходи!
Albowiem oto minęła zima! deszcz przeszedł, i przestał.
Бо оце проминула пора дощова, дощ ущух, перейшов собі він.
Kwiatki się ukazują na ziemi; czas śpiewania przyszedł, a głos synogarlicy słychać w ziemi naszej.
Показались квітки на землі, пора соловейка настала, і голос горлиці в нашому краї лунає!
Figowe drzewo wypuściło niedojrzałe figi swoje, a macice winne rozkwitłe, wonią wydały; wstańże przyjaciółko moja, piękna moja! a pójdź.
Фіґа випустила свої ранні плоди, і розцвілі виноградини пахощі видали. Уставай же, подруго моя, моя красна, й до мене ходи!
Gołębico moja mieszkająca w rozpadlinach skalnych, w skrytościach przykrych! okaż mi oblicze twoje, niech usłyszę głos twój; albowiem głos twój wdzięczny, a oblicze twoje pożądane.
Голубко моя у розщілинах скельних, у бескіднім сховку, дай побачити мені твоє личко, дай почути мені голосок твій, бо голос твій милий, а личко твоє уродливе!
Połapcie nam liszki, liszki małe, które psują winnice; ponieważ winnice nasze kwitną.
Ловіть нам лисиці, лисинята маленькі, що ушкоджують нам виноградники, виноградники ж наші у цвіті!
Miły mój jest mój, a jam jest jego, który pasie między lilijami;
Мій коханий він мій, я ж його, він пасе між лілеями!
Ażby się okazał ten dzień, a cienie przeminęły. Nawróć się, bądź podobny, miły mój! sarnie albo jelonkowi młodemu na górach Beter.
Поки день прохолоду навіє, а тіні втечуть, вернись, мій коханий, стань подібний до сарни чи до молодого оленя в пахучих горах!