I Corinthians 4

Således akte I oss som Kristi tjenere og husholdere over Guds hemmeligheter!

Ουτως ας μας θεωρη πας ανθρωπος ως υπηρετας του Χριστου και οικονομους των μυστηριων του Θεου.

For øvrig kreves det av husholdere at de må finnes tro.

Το δε επιλοιπον ζητειται μεταξυ των οικονομων, να ευρεθη εκαστος πιστος.

Men for mig har det lite å si å dømmes av eder eller av en menneskelig domstol; ja, jeg dømmer mig ikke engang selv;

Εις εμε δε ελαχιστον ειναι να ανακριθω υφ υμων η υπο ανθρωπινης κρισεως αλλ ουδε ανακρινω εμαυτον.

for vel vet jeg intet med mig selv, men dermed er jeg ikke rettferdiggjort; men den som dømmer mig, er Herren.

Διοτι η συνειδησις μου δεν με ελεγχει εις ουδεν πλην με τουτο δεν ειμαι δεδικαιωμενος αλλ ο ανακρινων με ειναι ο Κυριος.

Døm derfor ikke noget før tiden, før Herren kommer, han som også skal føre frem for lyset det som har vært skjult i mørket, og åpenbare hjertenes råd; og da skal enhver få sin ros av Gud.

Ωστε μη κρινετε μηδεν προ καιρου, εως αν ελθη ο Κυριος, οστις και θελει φερει εις το φως τα κρυπτα του σκοτους και θελει φανερωσει τας βουλας των καρδιων, και τοτε ο επαινος θελει γεινει εις εκαστον απο του Θεου.

Dette, brødre, har jeg overført på mig selv og Apollos for eders skyld, forat I ved oss må lære ikke å gå ut over det som skrevet er, forat ingen av eder skal bli opblåst, for den ene mot den andre.

Ταυτα δε, αδελφοι, μετεφερα παραδειγματικως εις εμαυτον και εις τον Απολλω δια σας, δια να μαθητε δια του παραδειγματος ημων να μη φρονητε υπερ ο, τι ειναι γεγραμμενον, δια να μη επαιρησθε εις υπερ του ενος κατα του αλλου.

For hvem gir vel dig fortrin? Og hvad har du, som du ikke har fått? Men om du nu har fått noget, hvorfor roser du dig da som om du ikke hadde fått det?

Διοτι τις σε διακρινει απο του αλλου; και τι εχεις, το οποιον δεν ελαβες, εαν δε και ελαβες, τι καυχασαι ως μη λαβων;

I er alt blitt mette; I er alt blitt rike; uten oss er I blitt herrer! Ja, gid I var blitt herrer, så vi kunde herske sammen med eder!

Τωρα εισθε κεχορτασμενοι, τωρα επλουτησατε, εβασιλευσατε χωρις ημων και ειθε να εβασιλευητε, δια να συμβασιλευσωμεν και ημεις με σας.

For mig tykkes at Gud har vist oss apostler frem som de ringeste, som dødsdømte; for et skuespill er vi blitt for verden, både for engler og for mennesker.

Διοτι νομιζω οτι ο Θεος απεδειξεν ημας τους αποστολους εσχατους ως καταδεδικασμενους εις θανατον διοτι εγειναμεν θεατρον εις τον κοσμον, και εις αγγελους και εις ανθρωπους.

Vi er dårer for Kristi skyld, men I er kloke i Kristus; vi er skrøpelige, men I er sterke; I er hedret, men vi er æreløse.

ημεις μωροι δια τον Χριστον, σεις δε φρονιμοι εν Χριστω ημεις ασθενεις, σεις δε ισχυροι σεις ενδοξοι, ημεις δε ατιμοι.

Like til denne stund er vi både hungrige og tørste og nakne og mishandlet og hjemløse og mødige,

Εως της παρουσης ωρας και πεινωμεν και διψωμεν και γυμνητευομεν και ραπιζομεθα και περιπλανωμεθα

idet vi arbeider med våre egne hender; vi blir utskjelt - og vi velsigner; vi blir forfulgt - og vi tåler det;

και κοπιωμεν, εργαζομενοι με τας ιδιας ημων χειρας λοιδορουμενοι ευλογουμεν, διωκομενοι υποφερομεν,

Vi blir spottet - og vi formaner; vi er blitt som utskudd i verden, en vemmelse for alle, inntil nu.

βλασφημουμενοι παρακαλουμεν ως περικαθαρματα του κοσμου εγειναμεν, σκυβαλον παντων εως της σημερον.

Jeg skriver ikke dette for å vanære eder, men for å påminne eder som mine elskede barn.

Δεν γραφω ταυτα προς εντροπην σας, αλλ ως τεκνα μου αγαπητα νουθετω.

For om I og har ti tusen læremestere i Kristus, så har I dog ikke mange fedre; for jeg har avlet eder i Kristus Jesus ved evangeliet.

Διοτι εαν εχητε μυριους παιδαγωγους εν Χριστω, δεν εχετε ομως πολλους πατερας επειδη εγω σας εγεννησα εν Χριστω Ιησου δια του ευαγγελιου.

Jeg formaner eder derfor: Bli mine efterfølgere!

Σας παρακαλω, λοιπον, γινεσθε μιμηται μου.

Derfor har jeg sendt Timoteus til eder, han som er mitt elskede og trofaste barn i Herren, forat han skal minne eder om mine veier i Kristus, således som jeg lærer overalt i hver menighet.

Δια τουτο σας επεμψα τον Τιμοθεον, οστις ειναι τεκνον μου αγαπητον και πιστον εν Κυριω, οστις θελει σας ενθυμισει τας οδους μου τας εν Χριστω, καθως διδασκω πανταχου εν παση εκκλησια.

Men somme er blitt opblåst, i den tanke at jeg ikke skulde komme til eder;

Τινες ομως εφυσιωθησαν, ως εαν εγω δεν εμελλον να ελθω προς εσας

men jeg kommer snart til eder, om Herren vil, og får da lære å kjenne ikke ordene, men kraften hos dem som er opblåst;

πλην θελω ελθει ταχεως προς εσας, εαν ο Κυριος θεληση, και θελω γνωρισει ουχι τον λογον των πεφυσιωμενων, αλλα την δυναμιν

for Guds rike består ikke i ord, men i kraft.

διοτι η βασιλεια του Θεου δεν ειναι εν λογω, αλλ εν δυναμει.

Hvad vil I? skal jeg komme til eder med ris, eller med kjærlighet og saktmodighets ånd?

Τι θελετε; με ραβδον να ελθω προς εσας, η με αγαπην και με πνευμα πραοτητος;