Psalms 144

Av David. Lovet være Herren, min klippe, han som oplærer mine hender til strid, mine fingrer til krig,

Een psalm van David. Gezegend zij de HEERE, mijn Rotssteen, Die mijn handen onderwijst ten strijde, mijn vingeren ten oorlog;

min miskunn og min festning, min borg og min redningsmann, mitt skjold og den jeg tar min tilflukt til, den som tvinger mitt folk under mig.

Mijn Goedertierenheid en mijn Burg, mijn Hoog Vertrek en mijn Bevrijder voor mij, mijn Schild, en op Wien ik mij betrouwe; Die mijn volk aan mij onderwerpt!

Herre, hvad er et menneske, at du kjenner ham, et menneskebarn, at du akter på ham!

O HEERE! wat is de mens, dat Gij hem kent, het kind des mensen, dat Gij het acht?

Et menneske er lik et åndepust, hans dager er som en skygge som farer forbi.

De mens is der ijdelheid gelijk; zijn dagen zijn als een voorbijgaande schaduw.

Herre, bøi din himmel og far ned, rør ved fjellene så de ryker!

Neig Uw hemelen, HEERE! en daal neder; raak de bergen aan, dat zij roken.

La lynet lyne og spred dem, send dine piler og skrem dem!

Bliksem bliksem, en verstrooi hen; zend Uw pijlen uit, en verdoe hen.

Rekk ut dine hender fra det høie, fri mig og frels mig fra store vann, fra fremmedes hånd,

Steek Uw handen van de hoogte uit; ontzet mij, en ruk mij uit de grote wateren, uit de hand der vreemden;

de hvis munn taler svik, og hvis høire hånd er en løgnens hånd.

Welker mond leugen spreekt, en hun rechterhand is een rechterhand der valsheid.

Gud! En ny sang vil jeg synge dig, til tistrenget harpe vil jeg lovsynge dig,

O God! ik zal U een nieuw lied zingen; met de luit en het tiensnarig instrument zal ik U psalmzingen.

du som gir kongene frelse, som redder David, din tjener, fra det onde sverd.

Gij, Die den koningen overwinning geeft, Die Zijn knecht David ontzet van het boze zwaard;

Frels mig og fri mig fra fremmedes hånd, de hvis munn taler svik, og hvis høire hånd er en løgnens hånd,

Ontzet mij en red mij van de hand der vreemden, welker mond leugen spreekt, en hun rechterhand is een rechterhand der valsheid;

forat våre sønner må være som planter, høit vokset i sin ungdom, våre døtre som hjørnestolper, hugget som til et slott,

Opdat onze zonen zijn als planten, welke groot geworden zijn in hun jeugd; onze dochters als hoekstenen, uitgehouwen naar de gelijkenis van een paleis.

forat våre forrådshus må være fulle og gi av alle slag, at vårt småfe må øke sig i tusentall, ja i titusentall på våre gater,

Dat onze winkelen vol zijnde, den enen voorraad na den anderen uitgeven; dat onze kudden bij duizenden werpen, ja, bij tienduizenden op onze hoeven vermenigvuldigen.

at våre kuer må ha kalv, at det ingen skade må være og intet tap og intet klageskrik på våre gater.

Dat onze ossen wel geladen zijn; dat geen inbreuk, noch uitval, noch gekrijs zij op onze straten.

Salig er det folk som det går således; salig er det folk hvis Gud Herren er.

Welgelukzalig is het volk, dien het alzo gaat; welgelukzalig, is het volk, wiens God de HEERE is.