Mark 7

Then came together unto him the Pharisees, and certain of the scribes, which came from Jerusalem.

Yeruşalim’den gelen Ferisiler ve bazı din bilginleri, İsa’nın çevresinde toplandılar.

And when they saw some of his disciples eat bread with defiled, that is to say, with unwashen, hands, they found fault.

O’nun öğrencilerinden bazılarının murdar, yani yıkanmamış ellerle yemek yediklerini gördüler.

For the Pharisees, and all the Jews, except they wash their hands oft, eat not, holding the tradition of the elders.

Ferisiler, hatta bütün Yahudiler, atalarının töresi uyarınca ellerini iyice yıkamadan yemek yemezler.

And when they come from the market, except they wash, they eat not. And many other things there be, which they have received to hold, as the washing of cups, and pots, brasen vessels, and of tables.

Çarşıdan dönünce de, yıkanmadan yemek yemezler. Ayrıca kâse, testi ve bakır kapların yıkanmasıyla ilgili başka birçok töreye de uyarlar.

Then the Pharisees and scribes asked him, Why walk not thy disciples according to the tradition of the elders, but eat bread with unwashen hands?

Ferisiler ve din bilginleri İsa’ya, “Öğrencilerin neden atalarımızın töresine uymuyorlar, niçin murdar ellerle yemek yiyorlar?” diye sordular.

He answered and said unto them, Well hath Esaias prophesied of you hypocrites, as it is written, This people honoureth me with their lips, but their heart is far from me.

[] İsa onları şöyle yanıtladı: “Yeşaya’nın siz ikiyüzlülerle ilgili peygamberlik sözü ne kadar yerindedir! Yazmış olduğu gibi, ‘Bu halk, dudaklarıyla beni sayar, Ama yürekleri benden uzak.

Howbeit in vain do they worship me, teaching for doctrines the commandments of men.

Bana boşuna taparlar. Çünkü öğrettikleri, sadece insan buyruklarıdır.’

For laying aside the commandment of God, ye hold the tradition of men, as the washing of pots and cups: and many other such like things ye do.

Siz Tanrı buyruğunu bir yana bırakmış, insan töresine uyuyorsunuz.”

And he said unto them, Full well ye reject the commandment of God, that ye may keep your own tradition.

İsa onlara ayrıca şunu söyledi: “Kendi törenizi sürdürmek için Tanrı buyruğunu bir kenara itmeyi ne de güzel beceriyorsunuz!

For Moses said, Honour thy father and thy mother; and, Whoso curseth father or mother, let him die the death:

[] Musa, ‘Annene babana saygı göstereceksin’ ve, ‘Annesine ya da babasına söven kesinlikle öldürülecektir’ diye buyurmuştu.

But ye say, If a man shall say to his father or mother, It is Corban, that is to say, a gift, by whatsoever thou mightest be profited by me; he shall be free.

Ama siz, ‘Eğer bir adam annesine ya da babasına, benden alacağın bütün yardım kurbandır, yani Tanrı’ya adanmıştır derse, artık annesi ya da babası için bir şey yapmasına izin yok’ diyorsunuz.

And ye suffer him no more to do ought for his father or his mother;

Ama siz, ‘Eğer bir adam annesine ya da babasına, benden alacağın bütün yardım kurbandır, yani Tanrı’ya adanmıştır derse, artık annesi ya da babası için bir şey yapmasına izin yok’ diyorsunuz.

Making the word of God of none effect through your tradition, which ye have delivered: and many such like things do ye.

Böylece kuşaktan kuşağa aktardığınız törelerle Tanrı’nın sözünü geçersiz kılıyorsunuz. Buna benzer daha birçok şey yapıyorsunuz.”

And when he had called all the people unto him, he said unto them, Hearken unto me every one of you, and understand:

İsa, halkı yine yanına çağırıp onlara, “Hepiniz beni dinleyin ve şunu belleyin” dedi.

There is nothing from without a man, that entering into him can defile him: but the things which come out of him, those are they that defile the man.

“İnsanın dışında olup içine giren hiçbir şey onu kirletemez. İnsanı kirleten, insanın içinden çıkandır.”

If any man have ears to hear, let him hear.

“İnsanın dışında olup içine giren hiçbir şey onu kirletemez. İnsanı kirleten, insanın içinden çıkandır.”

And when he was entered into the house from the people, his disciples asked him concerning the parable.

İsa kalabalığı bırakıp eve girince, öğrencileri O’na bu benzetmenin anlamını sordular.

And he saith unto them, Are ye so without understanding also? Do ye not perceive, that whatsoever thing from without entereth into the man, it cannot defile him;

O da onlara, “Demek siz de anlamıyorsunuz, öyle mi?” dedi. “Dışarıdan insanın içine giren hiçbir şeyin onu kirletemeyeceğini bilmiyor musunuz?

Because it entereth not into his heart, but into the belly, and goeth out into the draught, purging all meats?

Dıştan giren, insanın yüreğine değil, midesine gider, oradan da helaya atılır.” İsa bu sözlerle, bütün yiyeceklerin temiz olduğunu bildirmiş oluyordu.

And he said, That which cometh out of the man, that defileth the man.

İsa şöyle devam etti: “İnsanı kirleten, insanın içinden çıkandır.

For from within, out of the heart of men, proceed evil thoughts, adulteries, fornications, murders,

Çünkü kötü düşünceler, fuhuş, hırsızlık, cinayet, zina, açgözlülük, kötülük, hile, sefahat, kıskançlık, iftira, kibir ve akılsızlık içten, insanın yüreğinden kaynaklanır.

Thefts, covetousness, wickedness, deceit, lasciviousness, an evil eye, blasphemy, pride, foolishness:

Çünkü kötü düşünceler, fuhuş, hırsızlık, cinayet, zina, açgözlülük, kötülük, hile, sefahat, kıskançlık, iftira, kibir ve akılsızlık içten, insanın yüreğinden kaynaklanır.

All these evil things come from within, and defile the man.

Bu kötülüklerin hepsi içten kaynaklanır ve insanı kirletir.”

And from thence he arose, and went into the borders of Tyre and Sidon, and entered into an house, and would have no man know it: but he could not be hid.

İsa oradan ayrılarak Sur bölgesine gitti. Burada bir eve girdi. Kimsenin bunu bilmesini istemiyordu, ama gizlenemedi.

For a certain woman, whose young daughter had an unclean spirit, heard of him, and came and fell at his feet:

Küçük kızı kötü ruha tutulmuş bir kadın, İsa’yla ilgili haberi duyar duymaz geldi, ayaklarına kapandı.

The woman was a Greek, a Syrophenician by nation; and she besought him that he would cast forth the devil out of her daughter.

Yahudi olmayan bu kadın Suriye-Fenike ırkındandı. Kızından cini kovması için İsa’ya rica etti.

But Jesus said unto her, Let the children first be filled: for it is not meet to take the children's bread, and to cast it unto the dogs.

İsa ona, “Bırak, önce çocuklar doysunlar” dedi. “Çocukların ekmeğini alıp köpeklere atmak doğru değildir.”

And she answered and said unto him, Yes, Lord: yet the dogs under the table eat of the children's crumbs.

Kadın buna karşılık, “Haklısın, Rab” dedi. “Ama köpekler de sofranın altında çocukların ekmek kırıntılarını yer.”

And he said unto her, For this saying go thy way; the devil is gone out of thy daughter.

İsa ona, “Bu sözden ötürü cin kızından çıktı, gidebilirsin” dedi.

And when she was come to her house, she found the devil gone out, and her daughter laid upon the bed.

Kadın evine gittiğinde çocuğunu cinden kurtulmuş, yatakta yatar buldu.

And again, departing from the coasts of Tyre and Sidon, he came unto the sea of Galilee, through the midst of the coasts of Decapolis.

Sur bölgesinden ayrılan İsa, Sayda yoluyla Dekapolis bölgesinin ortasından geçerek tekrar Celile Gölü’ne geldi.

And they bring unto him one that was deaf, and had an impediment in his speech; and they beseech him to put his hand upon him.

O’na sağır ve dili tutuk bir adam getirdiler, elini üzerine koyması için yalvardılar.

And he took him aside from the multitude, and put his fingers into his ears, and he spit, and touched his tongue;

İsa adamı kalabalıktan ayırıp bir yana çekti. Parmaklarını adamın kulaklarına soktu, tükürüp onun diline dokundu.

And looking up to heaven, he sighed, and saith unto him, Ephphatha, that is, Be opened.

Sonra göğe bakarak içini çekti ve adama, “Effata”, yani “Açıl!” dedi.

And straightway his ears were opened, and the string of his tongue was loosed, and he spake plain.

Adamın kulakları hemen açıldı, dili çözüldü ve düzgün bir şekilde konuşmaya başladı.

And he charged them that they should tell no man: but the more he charged them, so much the more a great deal they published it;

İsa orada bulunanları, bunu kimseye söylememeleri için uyardı. Ama onları ne kadar uyardıysa, onlar da haberi o kadar yaydılar.

And were beyond measure astonished, saying, He hath done all things well: he maketh both the deaf to hear, and the dumb to speak.

Halk büyük bir hayret içinde kalmıştı. “Yaptığı her şey iyi. Sağırların kulaklarını açıyor, dilsizleri konuşturuyor!” diyorlardı.