Psalms 50

The mighty God, even the LORD, hath spoken, and called the earth from the rising of the sun unto the going down thereof.

خداوند، خدای قادر مطلق، تمام مردم روی زمین را، از شرق تا غرب، احضار نموده سخن می‌گوید:

Out of Zion, the perfection of beauty, God hath shined.

نور جمال او از صهیون که جلوه‌گاه زیبایی است می‌درخشد.

Our God shall come, and shall not keep silence: a fire shall devour before him, and it shall be very tempestuous round about him.

خدای ما می‌آید، امّا نه در سکوت، بلکه با آتش سوزنده که در پیشاپیش اوست و توفان سهمگین که در اطراف اوست.

He shall call to the heavens from above, and to the earth, that he may judge his people.

آسمانها و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

Gather my saints together unto me; those that have made a covenant with me by sacrifice.

او می‌فرماید: «جمع شوید ای مؤمنانی که با قربانی‌های خود با من پیمان بستید.»

And the heavens shall declare his righteousness: for God is judge himself. Selah.

آسمانها اعلام می‌کنند که خدا عادل است، و او خودش داوری می‌کند.

Hear, O my people, and I will speak; O Israel, and I will testify against thee: I am God, even thy God.

ای قوم من بشنوید، من سخن می‌گویم؛ ای اسرائیل، بدانید که من خدا هستم، خدای شما که علیه شما گواهی می‌دهم.

I will not reprove thee for thy sacrifices or thy burnt offerings, to have been continually before me.

من در مورد قربانی‌های شما و قربانی‌های سوختنی شما، که پیوسته تقدیم می‌کنید، شما را سرزنش نمی‌کنم.

I will take no bullock out of thy house, nor he goats out of thy folds.

من به گاو مزرعهٔ شما و به بُز گلّهٔ شما احتیاجی ندارم،

For every beast of the forest is mine, and the cattle upon a thousand hills.

زیرا همهٔ حیوانات جنگل و تمام چارپایانی که بر هزاران کوه و تپّه می‌چرند، از آن من هستند.

I know all the fowls of the mountains: and the wild beasts of the field are mine.

تمامی پرندگان و تمام حیوانات صحرا از آن من می‌باشند.

If I were hungry, I would not tell thee: for the world is mine, and the fulness thereof.

اگر گرسنه هم می‌بودم به شما نمی‌گفتم، زیرا که من مالک تمام جهان و هرچه در آن است می‌باشم.

Will I eat the flesh of bulls, or drink the blood of goats?

مگر من گوشت گاو می‌خورم و یا خون بُز می‌نوشم؟

Offer unto God thanksgiving; and pay thy vows unto the most High:

بلکه شکرگزاری‌های شما، قربانی‌های شما باشد و به قولی که به قادر متعال داده‌اید، وفا کنید.

And call upon me in the day of trouble: I will deliver thee, and thou shalt glorify me.

در مواقع سختی و مشکلات مرا صدا کنید. من شما را رهایی می‌دهم و شما مرا ستایش خواهید کرد.

But unto the wicked God saith, What hast thou to do to declare my statutes, or that thou shouldest take my covenant in thy mouth?

امّا خداوند به شریران می‌فرماید: «شما حق ندارید که احکام مرا بیان کنید و دربارهٔ پیمان من حرف بزنید.

Seeing thou hatest instruction, and castest my words behind thee.

زیرا نمی‌خواهید که من شما را اصلاح کنم و احکام مرا بجا نمی‌آورید.

When thou sawest a thief, then thou consentedst with him, and hast been partaker with adulterers.

دوست دزدان هستید و با زناکاران همنشین می‌شوید.

Thou givest thy mouth to evil, and thy tongue frameth deceit.

«زبان شما همیشه به فریب‌آلوده است و از دروغ گفتن شرم ندارید.

Thou sittest and speakest against thy brother; thou slanderest thine own mother's son.

به برادرت تهمت می‌زنی و از او بدگویی می‌کنی.

These things hast thou done, and I kept silence; thou thoughtest that I was altogether such an one as thyself: but I will reprove thee, and set them in order before thine eyes.

تو همهٔ این کارها را انجام دادی و من چیزی نگفتم. تو گمان کردی که من هم مانند تو هستم. امّا حالا تو را سرزنش نموده محکوم می‌سازم.

Now consider this, ye that forget God, lest I tear you in pieces, and there be none to deliver.

«ای کسانی‌که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید، وگرنه شما را نابود خواهم كرد و کسی نخواهد بود که شما را رهایی دهد.

Whoso offereth praise glorifieth me: and to him that ordereth his conversation aright will I shew the salvation of God.

شکرگزاری، قربانی شایسته‌ای است که با آن مرا احترام می‌کنید و من همهٔ کسانی را که از من اطاعت کنند، نجات خواهم داد.»