Psalms 10

Why standest thou afar off, O LORD? why hidest thou thyself in times of trouble?

خداوندا، چرا دور ایستاده‌ای؟ چرا هنگامی‌که ما در سختی هستیم خود را پنهان می‌کنی؟

The wicked in his pride doth persecute the poor: let them be taken in the devices that they have imagined.

شریران متکبّرند و بر فقیران ستم می‌کنند، آنان را در دامهای خودشان گرفتار کن.

For the wicked boasteth of his heart's desire, and blesseth the covetous, whom the LORD abhorreth.

شریران به مقاصد شریرانهٔ خود افتخار کرده، طمعکاران را می‌ستایند و خداوند را انکار می‌کنند.

The wicked, through the pride of his countenance, will not seek after God: God is not in all his thoughts.

شریران در غرور خود به خداوند توجّه ندارند، و در فکر ایشان، خدا جایی ندارد!

His ways are always grievous; thy judgments are far above out of his sight: as for all his enemies, he puffeth at them.

مرد شریر در همه‌چیز موفّق است، او دشمنان خود را به هیچ می‌شمارد و نمی‌تواند داوری خدا را بفهمد.

He hath said in his heart, I shall not be moved: for I shall never be in adversity.

در دل خود می‌گوید: «هرگز نخواهم افتاد، هرگز مشکلی نخواهم داشت.»

His mouth is full of cursing and deceit and fraud: under his tongue is mischief and vanity.

سخنانش سراسر دروغ، نفرین و تهدید است و شرارت و گناه از زبانش جاری است.

He sitteth in the lurking places of the villages: in the secret places doth he murder the innocent: his eyes are privily set against the poor.

در روستاها برای کشتن مردم بی‌گناه کمین می‌کند، و مراقب است تا اشخاص بیچاره را گرفتار سازد.

He lieth in wait secretly as a lion in his den: he lieth in wait to catch the poor: he doth catch the poor, when he draweth him into his net.

مانند شیر در مخفیگاه خود کمین می‌کند و در انتظار مردم درمانده است تا آنها را به دام اندازد.

He croucheth, and humbleth himself, that the poor may fall by his strong ones.

مردم بیچاره در مقابل آنان تعظیم می‌کنند و اسیر قدرت آنان می‌گردند.

He hath said in his heart, God hath forgotten: he hideth his face; he will never see it.

مرد شریر در دل خود می‌گوید: «خدا فراموش کرده و روی خود را برگردانیده است.»

Arise, O LORD; O God, lift up thine hand: forget not the humble.

ای خداوند، ای خدای من، برخیز و شریران را مجازات کن، بیچارگان را فراموش مکن.

Wherefore doth the wicked contemn God? he hath said in his heart, Thou wilt not require it.

چگونه شریر می‌تواند به خدا اهانت کند و به خود بگوید که خدا مرا مجازات نخواهد کرد؟

Thou hast seen it; for thou beholdest mischief and spite, to requite it with thy hand: the poor committeth himself unto thee; thou art the helper of the fatherless.

امّا تو ای خداوند، غم و مصیبت مردم را می‌بینی، تو همیشه برای کمک به درماندگان آماده‌ای، و توکّل آنان به توست، تو مددکار یتیمان هستی.

Break thou the arm of the wicked and the evil man: seek out his wickedness till thou find none.

بازوی مردم شریر و بدکار را بشکن و آنها را به‌خاطر خطاهایشان مجازات کن تا شرارتشان از بین برود.

The LORD is King for ever and ever: the heathen are perished out of his land.

خداوند تا به ابد پادشاه است. کسانی‌که خدایان دیگر را پرستش می‌کنند، از زمین وی رانده خواهند شد.

LORD, thou hast heard the desire of the humble: thou wilt prepare their heart, thou wilt cause thine ear to hear:

ای خداوند، تو دعای فروتنان را می‌شنوی. دل آنان را قوی می‌گردانی و به فریاد و زاری آنان گوش می‌دهی.

To judge the fatherless and the oppressed, that the man of the earth may no more oppress.

تو گریهٔ یتیمان و ستمدیدگان را می‌شنوی، تو به نفع آنان داوری خواهی کرد.