Genesis 8

ויזכר אלהים את נח ואת כל החיה ואת כל הבהמה אשר אתו בתבה ויעבר אלהים רוח על הארץ וישכו המים׃

Тогава Бог си спомни за Ной и за всичките животни и за всичкия добитък, който беше с него в ковчега. И Бог направи вятър да мине по земята, и водите престанаха.

ויסכרו מעינת תהום וארבת השמים ויכלא הגשם מן השמים׃

И изворите на бездната и небесните прозорци се затвориха, и дъждът от небето спря.

וישבו המים מעל הארץ הלוך ושוב ויחסרו המים מקצה חמשים ומאת יום׃

Малко по малко водите се оттегляха от земята и след сто и петдесет дни водите намаляха.

ותנח התבה בחדש השביעי בשבעה עשר יום לחדש על הרי אררט׃

А на седемнадесетия ден от седмия месец ковчегът заседна върху Араратските планини.

והמים היו הלוך וחסור עד החדש העשירי בעשירי באחד לחדש נראו ראשי ההרים׃

И водите намаляваха непрестанно до десетия месец и в десетия месец, на първия ден от месеца, върховете на планините се показаха.

ויהי מקץ ארבעים יום ויפתח נח את חלון התבה אשר עשה׃

И след четиридесет дни Ной отвори прозореца на ковчега, който беше направил,

וישלח את הערב ויצא יצוא ושוב עד יבשת המים מעל הארץ׃

и изпрати гарвана, който, като излезе, летеше насам-натам, докато водите на земята пресъхнаха.

וישלח את היונה מאתו לראות הקלו המים מעל פני האדמה׃

И изпрати от себе си и гълъба, за да види дали са намалели водите по лицето на земята.

ולא מצאה היונה מנוח לכף רגלה ותשב אליו אל התבה כי מים על פני כל הארץ וישלח ידו ויקחה ויבא אתה אליו אל התבה׃

Но гълъбът се върна при него в ковчега, понеже не намери почивка за краката си, защото водата беше още по лицето на цялата земя. И той простря ръката си и го взе, и го внесе при себе си в ковчега.

ויחל עוד שבעת ימים אחרים ויסף שלח את היונה מן התבה׃

И като почака още седем дни, пак изпрати гълъба от ковчега.

ותבא אליו היונה לעת ערב והנה עלה זית טרף בפיה וידע נח כי קלו המים מעל הארץ׃

И надвечер гълъбът се върна при него, и ето, имаше в клюна си току-що откъснат маслинен лист. Така Ной позна, че водите са намалели по земята.

וייחל עוד שבעת ימים אחרים וישלח את היונה ולא יספה שוב אליו עוד׃

След това почака още седем дни и изпрати гълъба, и той вече не се върна при него.

ויהי באחת ושש מאות שנה בראשון באחד לחדש חרבו המים מעל הארץ ויסר נח את מכסה התבה וירא והנה חרבו פני האדמה׃

В шестстотин и първата година на живота на Ной, в първия месец, на първия ден от месеца, водата пресъхна на земята; и Ной вдигна покрива на ковчега и погледна, и ето, повърхността на земята беше изсъхнала.

ובחדש השני בשבעה ועשרים יום לחדש יבשה הארץ׃

А във втория месец, на двадесет и седмия ден от месеца земята изсъхна.

וידבר אלהים אל נח לאמר׃

Тогава Бог говори на Ной и каза:

צא מן התבה אתה ואשתך ובניך ונשי בניך אתך׃

Излез от ковчега, ти, жена ти, синовете ти и жените на синовете ти с теб.

כל החיה אשר אתך מכל בשר בעוף ובבהמה ובכל הרמש הרמש על הארץ הוצא אתך ושרצו בארץ ופרו ורבו על הארץ׃

Изведи със себе си всичко живо от всяка плът, което е с теб — птици, добитък и всичките пълзящи животни, които пълзят по земята — за да се размножават изобилно по земята, да се плодят и да се умножават по земята.

ויצא נח ובניו ואשתו ונשי בניו אתו׃

И Ной излезе, и с него синовете му, жена му и жените на синовете му.

כל החיה כל הרמש וכל העוף כל רומש על הארץ למשפחתיהם יצאו מן התבה׃

И всичките животни, всичките пълзящи животни, всичките птици, всичко, което се движи по земята, според видовете си, излязоха от ковчега.

ויבן נח מזבח ליהוה ויקח מכל הבהמה הטהורה ומכל העוף הטהר ויעל עלת במזבח׃

И Ной издигна олтар на ГОСПОДА и взе от всяко чисто животно и от всяка чиста птица, и принесе всеизгаряния на олтара.

וירח יהוה את ריח הניחח ויאמר יהוה אל לבו לא אסף לקלל עוד את האדמה בעבור האדם כי יצר לב האדם רע מנעריו ולא אסף עוד להכות את כל חי כאשר עשיתי׃

И ГОСПОД помириса благоухание на умилостивение и ГОСПОД каза в сърцето Си: Няма да проклинам вече земята поради човека, защото помислите на човешкото сърце са зло още от младините му, и няма вече друг път да поразя всичко живо, както направих.

עד כל ימי הארץ זרע וקציר וקר וחם וקיץ וחרף ויום ולילה לא ישבתו׃

Докато съществува земята, сеитба и жетва, студ и горещина, лято и зима, ден и нощ няма да престанат.