Psalms 92

Psaume. Cantique pour le jour du sabbat. Il est beau de louer l'Eternel, Et de célébrer ton nom, ô Très-Haut!

Ψαλμος ωδης δια την ημεραν του Σαββατου. Αγαθον το να δοξολογη τις τον Κυριον και να ψαλμωδη εις το ονομα σου, Υψιστε

D'annoncer le matin ta bonté, Et ta fidélité pendant les nuits,

να αναγγελλη το πρωι το ελεος σου και την αληθειαν σου πασαν νυκτα,

Sur l'instrument à dix cordes et sur le luth, Aux sons de la harpe.

με δεκαχορδον οργανον και με ψαλτηριον με ωδην και κιθαραν.

Tu me réjouis par tes oeuvres, ô Eternel! Et je chante avec allégresse l'ouvrage de tes mains.

Διοτι με ευφρανας, Κυριε, εν τοις ποιημασι σου θελω αγαλλεσθαι εν τοις εργοις των χειρων σου.

Que tes oeuvres sont grandes, ô Eternel! Que tes pensées sont profondes!

Ποσον μεγαλα ειναι τα εργα σου, Κυριε βαθεις ειναι οι διαλογισμοι σου σφοδρα.

L'homme stupide n'y connaît rien, Et l'insensé n'y prend point garde.

Ο ανθρωπος ο ανοητος δεν γνωριζει, και ο μωρος δεν εννοει τουτο

Si les méchants croissent comme l'herbe, Si tous ceux qui font le mal fleurissent, C'est pour être anéantis à jamais.

οτι οι ασεβεις βλαστανουσιν ως ο χορτος, και ανθουσι παντες οι εργαται της ανομιας, δια να αφανισθωσιν αιωνιως.

Mais toi, tu es le Très-Haut, A perpétuité, ô Eternel!

Αλλα συ, Κυριε, εισαι υψιστος εις τον αιωνα.

Car voici, tes ennemis, ô Eternel! Car voici, tes ennemis périssent; Tous ceux qui font le mal sont dispersés.

Διοτι, ιδου, οι εχθροι σου, Κυριε, διοτι, ιδου, οι εχθροι σου θελουσιν εξολοθρευθη θελουσι διασκορπισθη παντες οι εργαται της ανομιας.

Et tu me donnes la force du buffle; Je suis arrosé avec une huile fraîche.

Αλλα συ θελεις υψωσει ως του μονοκερωτος το κερας μου εγω θελω χρισθη με νεον ελαιον

Mon oeil se plaît à contempler mes ennemis, Et mon oreille à entendre mes méchants adversaires.

και ο οφθαλμος μου θελει ιδει την εκδικησιν των εχθρων μου τα ωτα μου θελουσιν ακουσει περι των κακοποιων των επανισταμενων κατ εμου.

Les justes croissent comme le palmier, Ils s'élèvent comme le cèdre du Liban.

Ο δικαιος ως φοινιξ θελει ανθει ως κεδρος του Λιβανου θελει αυξανει.

Plantés dans la maison de l'Eternel, Ils prospèrent dans les parvis de notre Dieu;

Πεφυτευμενοι εν τω οικω του Κυριου, θελουσιν ανθει εν ταις αυλαις του Θεου ημων

Ils portent encore des fruits dans la vieillesse, Ils sont pleins de sève et verdoyants,

θελουσι καρποφορει και εν αυτω τω βαθει γηρατι, θελουσιν εισθαι ακμαζοντες και ανθηροι

Pour faire connaître que l'Eternel est juste. Il est mon rocher, et il n'y a point en lui d'iniquité.

δια να αναγγελλωσιν οτι δικαιος ειναι ο Κυριος, το φρουριον μου και δεν υπαρχει αδικια εν αυτω.