Psalms 90

خداوندا، تو همیشه پناهگاه ما بوده‌ای.
Молитва Мойсея, чоловіка Божого. Господи, пристановищем нашим Ти був з роду в рід!
پیش از آن که کوهها را بیافرینی و زمین و جهان را به وجود آوری، از ازل خدا بوده‌ای و تا ابد خدا خواهی بود.
Перше ніж гори народжені, і поки Ти витворив землю та світ, то від віку й до віку Ти Бог!
تو آدمیان را به خاک برمی‌گردانی و می‌گویی: «ای فرزندان آدم به خاک بازگردید.»
Ти людину вертаєш до пороху, і кажеш: Вернітеся, людські сини!
هزاران سال در نظر تو مانند یک روز است، مانند دیروز که گذشته است و مانند پاسی از شب.
Бо в очах Твоїх тисяча літ, немов день той вчорашній, який проминув, й як сторожа нічна...
تو ما را مانند توفان از جا می‌کنی، زندگی ما مانند یک خواب است، مثل گیاهی که صبحگاهان می‌روید،
Пустив Ти на них течію, вони стали, як сон, вони, як трава, що минає:
صبحگاهان می‌روید و شب هنگام از بین می‌رود.
уранці вона розцвітає й росте, а на вечір зів'яне та сохне!
با غضب تو از بین می‌رویم و خشم تو ما را به وحشت می‌اندازد.
Бо від гніву Твого ми гинемо, і пересердям Твоїм перестрашені,
گناهان ما را در حضور خود گذاشته‌ای و خطاهای پنهانی ما نزد تو آشکار است.
Ти наші провини поклав перед Себе, гріхи ж нашої молодости на світло Свого лиця!
غضب تو عمر ما را کوتاه می‌سازد و مانند خیالی به آن خاتمه می‌دهد.
Бо всі наші дні промайнули у гніві Твоїм, скінчили літа ми свої, як зідхання...
دوران عمر ما هفتاد سال است و یا اگر قویتر باشیم، ممکن است هشتاد سال زندگی کنیم، امّا همهٔ دوران زندگی ما آمیخته با رنج و زحمت است و بزودی به سر می‌رسد و فنا می‌شویم.
Дні літ наших у них сімдесят літ, а при силах вісімдесят літ, і гордощі їхні страждання й марнота, бо все швидко минає, і ми відлітаємо...
چه کسی می‌تواند میزان خشم تو را بداند؟ چه کسی می‌‌داند که از غضب تو چقدر باید ترسید؟
Хто відає силу гніву Твого? А Твоє пересердя як страх перед Тобою!
به ما تعلیم بده تا بدانیم که دوران عمر ما چقدر کوتاه است، تا شاید عاقل شویم.
Навчи нас лічити отак наші дні, щоб ми набули серце мудре!
خداوندا، خشم تو چقدر طول خواهد کشید؟ بر بندگان خود رحم فرما.
Привернися ж, о Господи, доки терпітимемо? і пожалій Своїх рабів!
صبحگاهان دلهای ما را از محبّت پایدار خود لبریز گردان تا عمر خود را با سرود و شادی به سر بریم.
Насити нас уранці Своїм милосердям, і ми будемо співати й радіти по всі наші дні!
به اندازهٔ روزهایی كه غم نصیب ما کردی، اکنون ما را شادمان ساز.
Порадуй же нас за ті дні, коли Ти впокоряв нас, за ті роки, що в них ми зазнали лихого!
تا بندگانت کارهای عجیب تو را مشاهده کنند و فرزندان ما قدرت عظیم تو را ببینند.
Нехай виявиться Твоє діло рабам Твоїм, а величність Твоя їхнім синам,
رحمت و لطف تو، ای خدای ما، نصیب ما باد و خدا ما را در تمام كارهایمان برکت دهد!
і хай буде над нами благовоління Господа, Бога нашого, і діло рук наших утверди нам, і діло рук наших утверди його!